Υπόθεση «ειδικής πολιτικής και κοινωνικής βαρύτητας» χαρακτηρίζουν τον αναπτυξιακό νόμο στελέχη της κυβέρνησης, προσπαθώντας να θολώσουν τα νερά για το βαθιά ταξικό χαρακτήρα του νόμου και βέβαια της ανάπτυξης που ευαγγελίζονται. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο νόμος «θα επιδράσει θετικά στην οικονομία και την κοινωνία και θα ενεργοποιήσει τις παραγωγικές δυνάμεις, δίνοντας ώθηση στην ανάπτυξη».
Θυμίζουμε ότι ο νόμος προβλέπει γενναία χρηματοδότηση
και φοροαπαλλαγές, επιδότηση του μισθολογικού κόστους και άλλα προνόμια στο κεφάλαιο για να διευκολύνει τις επενδύσεις του. Με μέτρα όπως αυτά, που υπήρχαν και σε όλους τους προηγούμενους αναπτυξιακούς νόμους, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τερματίζεται η εσωτερική υποτίμηση και αποκαθίσταται η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας «με το βλέμμα στραμμένο ψηλά».
Αυτό που δεν λέει η κυβέρνηση είναι ότι παράλληλα με τον αναπτυξιακό νόμο, που είναι «δότης» για το κεφάλαιο, έχουν ψηφιστεί τους τελευταίους μήνες νόμοι που αποτελούν «κόφτες» για τα δικαιώματα των εργαζόμενων και συντελούν στην παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Τέτοιοι είναι για παράδειγμα οι νόμοι για το Ασφαλιστικό, οι νέες περικοπές σε δαπάνες Υγείας - Πρόνοιας, ενώ από το φθινόπωρο προστίθενται και οι ανατροπές που σχεδιάζουν στα Εργασιακά.
Επομένως, η διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης συνεχίζεται, παράλληλα με τη νομοθέτηση επιδοτήσεων, δανείων και προνομίων στο κεφάλαιο, στο όνομα της ανάκαμψης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του. Πολύ περισσότερο, η κυβέρνηση πολεμάει και εχθρεύεται μαζί με την εργοδοσία κάθε προσπάθεια των εργαζόμενων να οργανωθούν και να διεκδικήσουν ανάκτηση των απωλειών που είχαν στα χρόνια της κρίσης, καταδικάζοντάς τους στους μισθούς πείνας και στην εργασιακή γαλέρα που διαμορφώθηκε με προηγούμενους νόμους.
Στα καινοτόμα εργαλεία που απαριθμεί η κυβέρνηση αναφορικά με το νόμο, περιλαμβάνονται «η ενίσχυση πρωτίστως με φοροαπαλλαγές (...) δευτερευόντως και με μορφή επιχορηγήσεων (...) η χρήση νέων χρηματοδοτικών εργαλείων και μηχανισμών της αγοράς (funds, δάνεια, κεφαλαιακές συμμετοχές) για μόχλευση των δημοσίων πιστώσεων (...) ενισχύονται συγχωνεύσεις, επιχειρηματικές συστάδες (clusters), ολοκληρωμένα χωρικά σχέδια και τοπικές αλυσίδες αξίας» κ.ά.
