Η κυβέρνηση σταθερά και μεθοδικά εφαρμόζει τα μέτρα που ψήφισαν οι προηγούμενοι. Ταυτόχρονα, προωθεί τη
δική της αντιασφαλιστική πολιτική, που, πέρα από την εφαρμογή των σχετικών νόμων και των προαπαιτούμενων που ψήφισε τους προηγούμενους μήνες, προβλέπει και ένα νέο, ακόμα πιο αντιδραστικό «μοντέλο» στο Ασφαλιστικό. Παράλληλα, η συγκυβέρνηση «επωάζει» τις αντεργατικές παρεμβάσεις της στα Εργασιακά, με αιχμή το νέο συνδικαλιστικό νόμο και την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων.
Και στα δύο μέτωπα επιχειρεί να δημιουργήσει συνθήκες αιφνιδιασμού των εργαζομένων και των συνταξιούχων και να αποπροσανατολίσει από τις πραγματικές επιδιώξεις της, πότε με τους ισχυρισμούς περί ενός νέου, «δίκαιου και βιώσιμου συστήματος» στο Ασφαλιστικό και πότε με την «ανάκτηση του ευρωπαϊκού κεκτημένου» στα Εργασιακά.
Μόνο που τα πραγματικά δεδομένα κινούνται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτή που επιχειρεί να «φιλοτεχνήσει» με ψέματα και διαστρεβλώσεις η κυβερνητική προπαγάνδα.
Επώδυνα μέτρα για όλους
- Οι συνταξιούχοι ήδη από το Σεπτέμβρη λαμβάνουν ακόμα μικρότερες συντάξεις, εξαιτίας της αύξησης της παρακράτησης που τους επιβλήθηκε για τον κλάδο Υγείας στις κύριες (από το 4% στο 6%) και στις επικουρικές για πρώτη φορά κατά 6%, μειώνοντας παραπέρα τα πενιχρά τους εισοδήματα.
- Οι κατώτερες συντάξεις στους νέους συνταξιούχους μειώθηκαν τουλάχιστον κατά 20% (π.χ. στο ΙΚΑ από τα 486 στα 392 ευρώ) με την εγκύκλιο Χαϊκάλη, τον προηγούμενο Αύγουστο.
- Το χτύπημα στους εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους, που από εδώ και πέρα θα συνταξιοδοτούνται με τα κατώτερα όρια, έγινε ακόμα πιο επώδυνο, καθώς θα λαμβάνουν μόνο το λεγόμενο «οργανικό κομμάτι», εφόσον δεν έχουν συμπληρώσει το 67ο έτος της ηλικίας τους.
- Τα παραπάνω μέτρα, σε συνδυασμό με τη σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ από το Μάρτη του 2016, θα οδηγήσουν σε μια νέα γενιά συνταξιούχων των οποίων μεγάλο μέρος δεν θα εξασφαλίζει ούτε τα βασικά μέσα επιβίωσης.
- Με την έκδοση της εγκυκλίου, η κυβέρνηση έθεσε σε εφαρμογή διατάξεις του νόμου 4336/15, οι οποίες επιβάλλουν σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σε όσους ασφαλισμένους μέχρι τώρα διέπονταν από ειδικά όρια. Οι αυξήσεις επιβάλλονται με ορίζοντα το 2021, οπότε αυτά τα ειδικά όρια ηλικίας παύουν εντελώς να υφίστανται, με εξαίρεση τα ΒΑΕ, τις μητέρες και τους χήρους πατέρες ανίκανων προς εργασία παιδιών. Ως αποτέλεσμα του νόμου και της εγκυκλίου, αρκετές δεκάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα που θα υποβάλουν αίτηση συνταξιοδότησης μετά την 1/7/2015, θα δουν τα όρια ηλικίας να αυξάνονται από ένα εξάμηνο μέχρι και 17 χρόνια, στην πιο ακραία περίπτωση!
- Η εγκύκλιος και ο ίδιος ο νόμος αφήνουν στον αέρα συντάξεις του νόμου 612/77 καθώς δεν ξεκαθαρίζουν τι θα γίνει με τις ειδικές προϋποθέσεις συνταξιοδότησης (ένσημα, όρια ηλικίας) που ισχύουν μέχρι τώρα. Ο νόμος αυτός αφορά τους ασφαλισμένους που πάσχουν από βαριές ασθένειες, όπως μεσογειακή αναιμία, αιμορροφιλία, νεφροπαθείς, παραπληγικοί κ.λπ., των οποίων οι συντάξεις θεωρούνται «συντάξεις γήρατος».
- Για μια σειρά από συντάξεις και το ύψος τους, μεταξύ αυτών και των συντάξεων αναπηρίας, προκύπτει πρόβλημα και στον υπολογισμό τους από τη μείωση στα κατώτερα όρια, τα οποία επέβαλε η κυβέρνηση (από τα 486 στα 392 ευρώ), αφού σε αρκετές περιπτώσεις, αυτές συνυπολογίζονται με βάση και τα κατώτερα όρια που ισχύουν σε κάθε Ταμείο.
Με τη σημαία της ΕΕ
Στο μέτωπο των Εργασιακών, όπως φάνηκε και με τις δηλώσεις του Γ. Κατρούγκαλου, η κυβέρνηση επιχειρεί να αποπροσανατολίσει, να καθησυχάσει τους εργαζόμενους, να αποσοβήσει αντιδράσεις. Την ίδια στιγμή, πλέκει το εγκώμιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και εκθειάζει το «ευρωπαϊκό κεκτημένο», από το οποίο τάχα οι εργαζόμενοι θα πρέπει να περιμένουν τη βελτίωση της θέσης τους.
Η συγκεκριμένη τακτική έχει δοκιμαστεί. Την ακολούθησε η κυβέρνηση όλο το προηγούμενο 7μηνο, όταν έταζε νομοθετική κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των Συμβάσεων Εργασίας και αύξηση του κατώτερου μισθού, αλλά τελικά «πρόσφερε» στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα το 3ο μνημόνιο.
Ετσι και τώρα, η κυβέρνηση υπόσχεται θολά ότι θα επαναφέρει τις «συλλογικές διαπραγματεύσεις», χωρίς βέβαια να δεσμεύεται για επαναφορά των μισθών και των συμβάσεων. Την ίδια στιγμή, τα παραπέμπει όλα στο «διάλογο» με τους δανειστές, με τη μεσολάβηση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Αυτό που θέλει να κρύψει για να κερδίσει χρόνο, είναι ότι το πλαίσιο των ανατροπών είναι συμφωνημένο με τους ίδιους με τους οποίους τώρα λέει ότι θα διαπραγματευτεί!
Η περίφημη «επιστροφή στην κανονικότητα» της αγοράς εργασίας σημαίνει προσαρμογή της νομοθεσίας στην άθλια κατάσταση που έχει διαμορφώσει η μεγαλοεργοδοσία στην αγορά, προκειμένου να φορτώσει στους εργαζόμενους την ανάκαμψή της από την κρίση. Στοιχείο της ίδιας «κανονικότητας» είναι η διεύρυνση των ελαστικών μορφών απασχόλησης σε όλη την Ευρωζώνη και την ΕΕ, ακόμα και σε καπιταλιστικές χώρες που δεν τις άγγιξε στον ίδιο βαθμό η κρίση, όπως η Γερμανία, η Μεγάλη Βρετανία και άλλες.
Αυτήν τη χρυσοφόρα για το κεφάλαιο «κανονικότητα» υπερασπίζεται και ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, ο οποίος σκοπεύει μέχρι την άνοιξη του 2016 να φέρει μια νέα «πρόταση» σε ό,τι αφορά την ευρωπαϊκή νομοθεσία για τα Εργασιακά.
Στόχος αυτής της πρότασης είναι να θεσμοθετηθεί «ένας πυλώνας ελάχιστων κοινών εργασιακών δικαιωμάτων, ένα προστατευτικό δίχτυ στην αγορά εργασίας», ώστε οι κανόνες στις εργασιακές σχέσεις να μην μπορούν να «προσαρμόζονται επί το δυσμενέστερον». Με άλλα λόγια, η ζούγκλα των εργασιακών σχέσεων, που οδηγεί σε σύγκλιση όλων προς τα κάτω και καταδικάζει περισσότερους στη φτώχεια, θα πάρει επίσημα τη βούλα και της Κομισιόν.
Κυριακή 4 Οχτώβρη 2015