Στην Ανατολική
Μεσόγειο μυρίζει μπαρούτι.
• Το πρόβλημα της τουρκικής κατοχής τμήματος της Κύπρου
διαιωνίζεται. Η πορεία των διαπραγματεύσεων για επίλυση του Κυπριακού στη βάση
των δύο «Συνιστώντων Κρατών» (νέο διχοτομικό «Σχέδιο Ανάν») χαρακτηρίζεται από
την άμεση παρέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ, εν μέσω όξυνσης του ανταγωνισμού
για τα
κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κύπρου.
Η τουρκική κυβέρνηση ενισχύει τις
προκλήσεις, καταπατά κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου, συνεχίζει τις έρευνες
για υδρογονάνθρακες με την αξιοποίηση του ψευδοκράτους της λεγόμενης «Βόρειας
Κύπρου» στην κυπριακή ΑΟΖ και δεσμεύει σχετικές θαλάσσιες περιοχές. Επιμένει
στην αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, ιδιαίτερα στην περιοχή
του Καστελόριζου και της Στρογγύλης, διαμορφώνεται ένα πολύ επικίνδυνο,
εκρηκτικό μίγμα, που συνδυάζεται με την αντιπαράθεση της Τουρκίας με το Ισραήλ
και τον άξονα Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου - Ισραήλ που διαμορφώνεται το τελευταίο
διάστημα.
• Η εκεχειρία που συμφωνήθηκε μετά από την πρόσφατη βάρβαρη
επίθεση του Ισραήλ κατά του Παλαιστινιακού λαού είναι πολύ εύθραυστη. Η αιτία
–η κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών– παραμένει, και η αναζωπύρωση της εστίας
είναι ζήτημα χρόνου. Οι σχέσεις Ισραήλ - Λιβάνου παραμένουν τεταμένες.
• Στο Ιράκ και στη Συρία γίνεται πόλεμος. Οι ευρωατλαντικές
δυνάμεις αξιοποιούν τους τζιχαντιστές, βομβαρδίζουν, εμμένουν στο στόχο της
ανατροπής της συριακής κυβέρνησης και προετοιμάζουν λύση που βασίζεται στους
αποκαλούμενους «μετριοπαθείς» αντικαθεστωτικούς, που στηρίζουν με όλα τα μέσα η
Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ.
Η κατάσταση περιπλέκεται με την
αυτονομία του Ιρακινού Κουρδιστάν και την αναζήτηση λύσης στην κατεύθυνση
συγκρότησης κουρδικού κράτους, ως συνένωση των κουρδικών περιοχών του Ιράκ, του
Ιράν, της Τουρκίας και της Συρίας.
• Οι διαπραγματεύσεις των Αμερικανών και των εκπροσώπων της
ΕΕ με το Ιράν για τον έλεγχο του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος συνεχίζεται,
αλλά το εμπάργκο που έχει επιβληθεί παραμένει και επεκτείνεται με στόχο τον
έλεγχο του πυραυλικού συστήματος του Ιράν, τον περιορισμό των σχέσεών του με τη
Χεσμπολάχ στο Λίβανο και τη Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας.
• Στη Λιβύη η κατάσταση είναι διαλυτική, συνεχίζεται η
ένοπλη σύγκρουση στρατιωτικών, παραστρατιωτικών, φυλετικών «κέντρων εξουσίας».
Η μία κυβέρνηση («Επιχείρηση Αξιοπρέπειας») που ελέγχει τις περιοχές ανατολικά
του Τομπρούκ στηρίζεται από την Αίγυπτο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η
άλλη, η «Επιχείρηση Αυγή», με έδρα την πρωτεύουσα Τρίπολη, στηρίζεται στο
Κατάρ, την Τουρκία, το Σουδάν.
• Οι αιτίες που οδήγησαν στην ουκρανική κρίση παραμένουν.
Η επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ, η
ανάδειξη και η στήριξη φασιστικών ή φιλοφασιστικών δυνάμεων στην κρατική και
κυβερνητική ηγεσία της Ουκρανίας, με στόχο να γίνει πιο αποτελεσματικός ο
ανταγωνισμός με τη Ρωσία, διαμόρφωσε πολύ επικίνδυνη κατάσταση, που γίνεται πιο
σύνθετη με την έξαρση των εθνοτικών διαφορών κυρίως στην Ανατολική Ουκρανία,
που τίθεται το ζήτημα ανεξαρτησίας και σύνδεσης με τη Ρωσία, κατά το παράδειγμα
της Κριμαίας. Η εκεχειρία που συμφωνήθηκε στις 5 Σεπτέμβρη παραβιάζεται και ανά
πάσα στιγμή υπάρχει το ενδεχόμενο επανάληψης μαζικών εχθροπραξιών.
Τα οικονομικά και άλλα μέτρα των ΗΠΑ
και της ΕΕ κατά της Ρωσίας δυναμιτίζουν την κατάσταση και, σε περίπτωση που τα
αντίμετρα της Ρωσίας συμπεριλάβουν το φυσικό αέριο και την τροφοδότηση της ΕΕ,
μπορούν να διαμορφωθούν συνθήκες κλιμάκωσης με μεγάλες δυσκολίες ελέγχου και
κίνδυνο γενικευμένου πολέμου.
• Στα Βαλκάνια παραμένουν ανοιχτά τα μέτωπα Ελλάδας - FYROM,
Ελλάδας - Αλβανίας για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, Σερβίας - Αλβανίας, ενισχύεται η
εθνικιστική στάση της Αλβανίας για τη «Μεγάλη Αλβανία» που εγείρει διεκδικήσεις
σε βάρος της Σερβίας, της FYROM, της Ελλάδας, η κατάσταση περιπλέκεται με τις
μειονότητες.
Η στρατιωτική παρουσία του ΝΑΤΟ και
της ΕΕ στα Βαλκάνια δυναμώνει και χρησιμοποιείται ως μέσο που στοχεύει στον
έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας, της Κεντρικής Ασίας.
Οι εξελίξεις αυτές συνδέονται με τον
πόλεμο των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η αναμέτρηση ανάμεσα στον
ευρωατλαντικό συνασπισμό που προωθεί την επιλογή του «Νοτίου Διαδρόμου» για τη
μεταφορά ενεργειακών πόρων από την Κασπία στην Ευρώπη και στη Ρωσία που προωθεί
τον αγωγό South Stream, η επιδίωξη μείωσης της ενεργειακής εξάρτησης της ΕΕ από
τη Ρωσία και το μπλοκάρισμα του ρωσικού αγωγού South Stream, εκφράζουν και
οξύνουν παραπέρα τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις σε βάρος των λαών.
Με τα σημερινά δεδομένα μπορούμε να
πούμε ότι την επόμενη περίοδο οι σχέσεις ανάμεσα στην ευρωατλαντική συμμαχία
και τη Ρωσία θα οξυνθούν παραπέρα για το πρόβλημα της λεγόμενης «Αντιπυραυλικής
Ασπίδας», του σύγχρονου πυραυλικού συστήματος που είναι ενταγμένο στους σχεδιασμούς
του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος» και ήδη οικοδομούνται οι σχετικές
εγκαταστάσεις του στη Ρουμανία, την Πολωνία και την Τσεχία.
komep-2014/6
