Τώρα, διαβάζουμε ότι σε εκείνη τη σύσκεψη, ορισμένα για τα οποία δεσμεύτηκε η κυβέρνηση ήταν να δώσει φτηνότερο
φυσικό αέριο στις βιομηχανίες και να αυξήσει κατά 15% το συντελεστή δόμησης για τους ξενοδόχους.
Στην πρώτη περίπτωση, το κόστος μιας ενδεχόμενης μείωσης της τιμής της Ενέργειας για τους βιομήχανους θα μετακυλιστεί με βεβαιότητα στους εργαζόμενους και το λαό, πιθανόν μέσω της αύξησης των φόρων και των τελών, ενώ η αύξηση του συντελεστή δόμησης σημαίνει ότι οι μεγαλοξενοδόχοι θα μπορούν να «απλώνουν» με μεγαλύτερη ευχέρεια τις επιχειρήσεις τους δίπλα (ή και μέσα) σε παραλίες, μελλοντικούς χώρους αναψυχής, όπως αυτοί που σχεδιάζονται και στην Αττική.
Αν δίπλα σ' αυτά βάλει κανείς και το αίτημα μερίδας των εργοδοτών να αυξηθεί μόλις κατά μισή (και όχι κατά μία) μονάδα η ασφαλιστική τους εισφορά στην επικούρηση (το ίδιο φέρεται να ζητάει και το ΔΝΤ), με παράλληλη μείωση όλων των επικουρικών συντάξεων κάτω από τα 170 ευρώ, καταλαβαίνει γιατί οι εργοδότες είπαν το «ναι» στην κυβέρνηση για το συγκεκριμένο θέμα, στηρίζοντας συνολικά την πρότασή της για το Ασφαλιστικό.
