Παρουσιάζοντας την κεντρική εισήγηση στο 12ο Συνέδριο της ΟΓΕ, οι εργασίες του οποίου ξεκίνησαν σήμερα Παρασκευή 11 Νοέμβρη, η Μαιρήνη Στεφανίδη, απερχόμενη πρόεδρος της ΟΓΕ σημείωσε:
«"Γυναίκα, βγες μπροστά στον αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση". Με αυτό το σύνθημα,
του 12ου Συνεδρίου μας, οι γυναίκες των Συλλόγων και Ομάδων της ΟΓΕ ξεχυθήκαμε από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, από τη Ρόδο μέχρι την Κέρκυρα και καλέσαμε κάθε γυναίκα του καθημερινού μόχθου να δραστηριοποιηθεί, να μπει στις γραμμές του αγώνα μας.
Σε δεκάδες Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων και Ομάδων μας σε όλη τη χώρα εξέλεξαν τις αντιπροσώπους τους που θα ανέβουν στο βήμα και θα μεταφέρουν τις εμπειρίες από την δράση τους, τις δυσκολίες και τις δυνατότητες, τα συμπεράσματα και τις προτάσεις τους για την παραπέρα πορεία της Ομοσπονδίας μας.
Η συζήτηση που προηγήθηκε το τελευταίο δίμηνο στους Συλλόγους και Ομάδες (Σ/Ο), η πορεία αυτά τα τέσσερα χρόνια, η σύνθεση των αντιπροσώπων στο Συνέδριο αποτυπώνουν ότι καινούργιες γυναίκες και νεότερες σε ηλικία προσεγγίζουν την ΟΓΕ, συσπειρώνονται στην πολύμορφη, αγωνιστική δραστηριότητα των γυναικείων Συλλόγων και Ομάδων μας. Συγκεκριμένα, όσον αφορά στη σύνθεση των γυναικών που συμμετέχουν σε δραστηριότητες των Σ/Ο, το 36% είναι μισθωτές εργαζόμενες, το 21% άνεργες, 7,2% αυτοαπασχολούμενες, 2,8% είναι γυναίκες της υπαίθρου, 31% είναι συνταξιούχοι και 2% είναι φοιτήτριες. Επίσης, από το προηγούμενο Συνέδριο μας, η ΟΓΕ άπλωσε τα φτερά της σε νέες λαϊκές γειτονιές, σε περισσότερα χωριά. Συγκροτήθηκαν νέες ομάδες της ΟΓΕ.
Τα παραπάνω είναι αποτελέσματα της επίμονης δουλειάς που κάναμε για να φτάσουν οι επεξεργασμένες θέσεις μας για τη γυναίκα, το κάλεσμα συμμετοχής, σε όλο και περισσότερες μισθωτές και αυτοαπασχολούμενες εργαζόμενες, αγρότισσες, άνεργες, νέες στην εκπαιδευτική διαδικασία, συνταξιούχους, ιδιαίτερα στις νέες μητέρες, στις μετανάστριες.
Ιδιαίτερα μπροστά στα 40 χρόνια της ΟΓΕ, ανοίξαμε πλατιά τη συζήτηση για το χαρακτήρα της Ομοσπονδίας, του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος της χώρας μας, που παλεύει για τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες της γυναίκας στην εργασία, στη μητρότητα, στη δημιουργική ζωή. Ο αγώνας μας για την ισοτιμία της γυναίκας, για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση συναντιέται στην κοινή δράση με σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, συνταξιουχικά σωματεία, που συσπειρώνονται κυρίως στο ΠΑΜΕ, με τους μαζικούς φορείς των βιοπαλαιστών στην πόλη και στην ύπαιθρο, με φοιτητικούς συλλόγους. Συναντιέται στην κοινή μας προσπάθεια για να ανέβει η συμμετοχή των γυναικών στους εργατικούς, λαϊκούς αγώνες, να ξεπερνούν τα πρόσθετα αντικειμενικά εμπόδια.
Αυτή η προσπάθειά μας έγινε μέσα σε σύνθετες κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές εξελίξεις, τόσο στη χώρα μας, όσο και διεθνώς, που είχαν ιδιαίτερες συνέπειες στις γυναίκες που απευθυνόμαστε και στις οικογένειές τους, συνολικά στους εργαζόμενους και το λαό.
Φάνηκε για μια ακόμη φορά ότι η κατάσταση στην περιοχή μας "μυρίζει μπαρούτι" και σημαδεύεται από τις έντονες αντιθέσεις και τους ανταγωνισμούς ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων, με πολύ μεγάλες συνέπειες για τους λαούς. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει τεράστιες ευθύνες γιατί συμμετέχει ενεργά σε αυτούς τους σχεδιασμούς για λογαριασμό των επιχειρηματικών ομίλων, στήριξε τις πρόσφατες επικίνδυνες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ που σηματοδοτούν κλιμάκωση των ανταγωνισμών, κυρίως ανάμεσα σε ΝΑΤΟ - Ρωσία. Ενώ καλλιεργεί ψεύτικες ελπίδες ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι "νησίδα" σταθερότητας σε μια ταραγμένη περιοχή. Χαρακτηριστικό του τελευταίου διαστήματος είναι τα γεγονότα με την Τουρκία. Η συγκέντρωση όλο και περισσότερων εκστρατευτικών σωμάτων και πολεμικών εξοπλισμών στην περιοχή γύρω από την Ελλάδα, δίνουν στο θέμα αυξημένη βαρύτητα.
Οι συνέπειες της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες της ΕΕ συνοδεύτηκαν με μπαράζ αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων. Τα μεγαλύτερα θύματα της επίθεσης διαρκείας ΕΕ, κυβερνήσεων, επιχειρηματικών ομίλων είναι οι γυναίκες και η νεολαία.
Οι συνέπειες στις μισθωτές εργαζόμενες και άνεργες
Οι στόχοι της ΕΕ, των κυβερνήσεων για αύξηση της απασχόλησης των γυναικών1, ώστε να φτάσει στο 75%, σχετίζονται με την αγωνία τους να έχουν καλύτερη θέση στην "κούρσα" με ανταγωνιστικές οικονομίες, όπως η ΗΠΑ2, η Κίνα και η Ιαπωνία3. Γιατί οι ανισοτιμίες και διακρίσεις των γυναικών αξιοποιούνται από τους μονοπωλιακούς ομίλους ως πηγή πρόσθετου κέρδους.
Στην Ελλάδα, το ποσοστό απασχόλησης των γυναικών είναι ακόμα μικρότερο σε σχέση με το μέσο ποσοστό στα κράτη - μέλη της ΕΕ. Συγκεκριμένα, το 2014 βρισκόταν στο 41,7%. Ανάμεσα στο 2008-2014, η γυναικεία απασχόληση στην Ελλάδα μειώθηκε σε απόλυτους αριθμούς, σε μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ. Ακόμα μεγαλύτερη είναι η συρρίκνωση της απασχόλησης στο ανδρικό εργατικό δυναμικό4, με αποτέλεσμα τη μείωση της ψαλίδας στα ποσοστά ανεργίας ανάμεσα στα δύο φύλα5.
Η συρρίκνωση της γυναικείας απασχόλησης οφείλεται κατά κύριο λόγο στις συνέπειες της κρίσης στον τομέα των υπηρεσιών6 (Εμπόριο, Επισιτισμός, Τουρισμός, Καθαριότητα7 κ.α.). Επέδρασαν επίσης οι μεγάλες μειώσεις δαπανών στις κρατικές υπηρεσίες και κυρίως στην Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, όπου το 1/3 των εργαζομένων ήταν γυναίκες.
Ταυτόχρονα, χρειάζεται να πάρουμε υπόψη ότι το αντεργατικό οπλοστάσιο έπληξε περισσότερο τις γυναίκες οι οποίες εργάζονται περισσότερο με μερική απασχόληση8. Σε μεγαλύτερο ποσοστό είναι ανασφάλιστες.
Είναι σημαντικό ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων με ελαστικές μορφές απασχόλησης9 (συνεργεία, συμβάσεις λίγων μηνών ή και μιας ημέρας, προγράμματα voucher, προγράμματα "κοινωφελούς εργασίας") είναι γυναίκες. Επί της ουσίας, οι εργαζόμενες αυτές δεν έχουν κανένα δικαίωμα σε παροχές ασθένειας. Δεν υπάρχει ούτε η στοιχειώδης προστασία της μητρότητας για τις εργαζόμενες γυναίκες με τέτοιες μορφές απασχόλησης αφού δεν δικαιούνται άδειες κυήσεως-λοχείας κ.λπ. άρα και τα αντίστοιχα επιδόματα, ακόμα και το μειωμένο ωράριο θηλασμού.
Και όλα αυτά χωρίς να υπολογίζουμε όλες εκείνες τις εργαζόμενες σε εποχικές εργασίες π.χ. στον τουρισμό, σε συσκευαστήρια αγροτικών προϊόντων, οι οποίες έτσι κι αλλιώς εργάζονται από 4 μέχρι 6 το πολύ μήνες το χρόνο (σε πολλές περιπτώσεις χωρίς ρεπό για ολόκληρη σεζόν) με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ασφαλιστικά, εργασιακά δικαιώματα.
Η μετατροπή των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης σε μερικής, η επιβολή εκ περιτροπής εργασίας, η αντικατάσταση των Συλλογικών Συμβάσεων από ατομικές έχουν αρνητικές επιπτώσεις που δεν περιορίζονται στη μείωση στο μεροκάματο και κατ’ επέκταση στο συντάξιμο μισθό των γυναικών. Η εξάπλωση των ατομικών συμβάσεων οδηγεί στην κατάργηση θετικών ρυθμίσεων και παροχών που περιέχονταν στις κλαδικές συμβάσεις, κατακτήσεων που μπορεί βέβαια να υπολείπονταν σε σχέση με τις σύγχρονες ανάγκες, αποτελούσαν όμως βοήθεια για τις εργαζόμενες. Ταυτόχρονα, σμπαραλιάζουν ωράρια, τις συνθήκες ζωής της οικογένειας, τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, τις σχέσεις των γονιών με τα παιδιά.
Βέβαια, οι διαφοροποιήσεις στις εργασιακές σχέσεις ανδρών και γυναικών έχουν περιοριστεί, καθώς εξαπλώνονται οι ελαστικές σχέσεις εργασίας σε όλο το εργατικό δυναμικό. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ για την απασχόληση, τα τελευταία 4 χρόνια σημειώνεται αύξηση της μερικής απασχόλησης κατά 73,85%! Ο αριθμός των εργαζομένων με μειωμένο ωράριο (άνδρες και γυναίκες) προσεγγίζει το μισό εκατομμύριο10. Αυτό το στοιχείο δείχνει ότι μια θέση εργασίας πλήρους απασχόλησης μοιράστηκε σε 2-3 εργαζόμενους.
Ταυτόχρονα, η εντατικοποίηση της δουλειάς έχει σοβαρές συνέπειες στην υγεία των γυναικών, οι οποίες έχουν και ιδιαίτερες ανάγκες λόγω του ρόλου τους στην αναπαραγωγική διαδικασία. Δεκάδες είναι τα περιστατικά που φθάνουν στην ΟΓΕ και στα σωματεία για εργαζόμενες γυναίκες που απέβαλαν λόγω της εντατικοποίησης της δουλειάς (στα ξενοδοχεία, το εμπόριο, τις τηλεπικοινωνίες)11. Η θεσμική προστασία της μητρότητας και του θηλασμού είναι στοιχειώδης και πολλές φορές δεν εφαρμόζεται ούτε αυτή. Έχει μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των γυναικών που δικαιούνται και παίρνουν άδειες μητρότητας, γονικές ή θηλασμού καθώς οι ανασφάλιστες αυξάνονται.
Οι αρνητικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις έχουν επιπτώσεις ακόμα και στη διαφορά μισθών ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, στα ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά δικαιώματα των γυναικών. Η ψαλίδα στους μισθούς12ανδρών και γυναικών έφτασε το 15%, όπως και οι διαφοροποιήσεις στις συντάξιμες αποδοχές ανδρών και γυναικών13.
Ο μισθός, η σύνταξη των γυναικών επηρεάζεται αρνητικά από το χρόνο που αναγκάζονται να διακόψουν τον εργάσιμο βίο τους (άδειες άνευ αποδοχών κατά τη διάρκεια ασθενείας παιδιών, ηλικιωμένων κ.α.) ή να αποδεχτούν μειωμένα ωράρια, άρα και μικρότερες μισθολογικές αποδοχές, για να φροντίσουν τα παιδιά και άλλα εξαρτώμενα μέλη της οικογένειας. Ταυτόχρονα, επιδρά το γεγονός ότι ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών εργάζεται ως ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό.
Ιδιαίτερα με την εφαρμογή του νόμου-λαιμητόμου στο Ασφαλιστικό, στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης προστέθηκαν οι περικοπές στις συντάξεις χηρείας, οι πετσοκομμένες συντάξιμες αποδοχές για τη συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων.
Μπροστά στην εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφωθεί για τις μισθωτές στους επιχειρηματικούς ομίλους, οι Σύλλογοι και οι Ομάδες Γυναικών της ΟΓΕ ανέπτυξαν πολύμορφη, αγωνιστική δραστηριότητα, σε κοινή δράση με σωματεία, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα που συσπειρώνονται κυρίως στο ΠΑΜΕ.
Ξεχωρίσαμε και πρέπει να εντείνουμε την παρέμβασή μας ιδιαίτερα σε χώρους εργασίας που εργάζονται κατά πλειοψηφία γυναίκες. Για παράδειγμα, υπάρχουν ορισμένα παραδείγματα κλάδων της οικονομίας με μεγάλα ποσοστά γυναικείας απασχόλησης, όπως οι βιομηχανίες Τροφίμων- Ποτών με 38% γυναικείο εργατικό δυναμικό, οι βιομηχανίες Ένδυσης με 60% μισθωτές. Αντίστοιχα υψηλά ποσοστά συγκεντρώνονται στις Τηλεπικοινωνίες, στο Εμπόριο, στον Επισιτισμό-Τουρισμό, στους επιχειρηματικούς ομίλους της Υγείας. Αλλά και στο Δημόσιο, στην Υγεία, στην Εκπαίδευση, σε ορισμένες υπηρεσίες Τοπικής Διοίκησης, όπως οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, η καθαριότητα η πλειοψηφία των εργαζομένων είναι γυναίκες.
Έγιναν παρεμβάσεις στην καπιταλιστική εργοδοσία για απολύσεις εγκύων, εργαζόμενων γυναικών, για παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας. Αντιταχτήκαμε και υψώσαμε τη φωνή μας ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, παρούσες στις κινητοποιήσεις των σωματείων εμποροϋπαλλήλων. Καταγγείλαμε τις τρομοκρατικές απολύσεις και σταθήκαμε στο πλευρό των εργαζομένων: ΜΕΤΡΟ, FINTEXPORT, MΕΒΓΑΛ, SPRINTER, MIGUEL, ΕΛΛΑΚΤΩΡ, COCA COLA, SOFTEX, MIGATO, ΑΤΗΕΝSLEDRA, ELBISCO, στο χώρο της Υγείας, των εκπαιδευτικών και σχολικών φυλάκων, των εργαζόμενων στην ΕΡΤ. Συνεχής η παρουσία και αλληλεγγύη μας στον αγώνα των καθαριστριών των Δημόσιων Σχολείων. Αλλά και πρόσφατα στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα supermarket Μαρινόπουλος.
Οργανώσαμε ενημερωτικές συζητήσεις ακόμα και μέσα σε χώρους εργασίας, και σε συνεργασία με επιχειρησιακά σωματεία, για τα ζητήματα Υγείας και Ασφάλειας, για την Κοινωνική Ασφάλιση, για το συνδυασμό εργασίας- μητρότητας. Επιδιώξαμε να έρθουμε σε επαφή με τα κορίτσια στις επαγγελματικές σχολές του ΟΑΕΔ, στην κατάρτιση, που βιώνουν από μικρή ηλικία την εκμετάλλευση, μέσα από τα προγράμματα μαθητείας- τσάμπα και επιδοτούμενης εργασίας στους εργοδότες.
Αναπτύξαμε πολύμορφη δράση στις λαϊκές γειτονιές και στους ΟΑΕΔ, στα Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης για το καυτό ζήτημα της ανεργίας. Ξεχωριστής σημασίας ήταν η συμμετοχή μας στη μεγάλη πορεία για την ανεργία από την Πάτρα στην Αθήνα από το Δήμο Πάτρας, που πάνω από 80 Σ/Ο μας πήραν μέρος στην πρωτοβουλία.
Οι αγωνιστικές μας δραστηριότητες έχουν στο επίκεντρο την πάλη για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, με μέτρα της κοινωνική προστασία της μητρότητας, διεκδικώντας εργασία αλλά κι ελεύθερο χρόνο για εμάς και τις οικογένειές μας.Η παραγωγικότητα της εργασίας έχει αυξηθεί και δημιουργεί τη δυνατότητα να δουλεύουμε όλες και όλοι, με λιγότερο χρόνο εργασίας και μισθούς, συντάξεις, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες που συνολικά να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες μας, να ανεβάζουν το βιοτικό και πολιτιστικό επίπεδο.
Με αυτό θα αναμετρηθούμε και στο επόμενο διάστημα. Αν θα πετύχουμε περισσότερες εργαζόμενες γυναίκες, ιδιαίτερα νέες, να πιστέψουν ότι από το πώς σκέφτονται οι ίδιες, από το ποια στάση ζωής ακολουθούν, εξαρτάται αν θα αλλάξει η σημερινή καταθλιπτική, κοινωνική-οικονομική πραγματικότητα.
Οι συνέπειες στις αυτοαπασχολούμενες
Στο επίκεντρο της καμπάνιας της ΟΓΕ για τις αυτοαπασχολούμενες και τις σύγχρονες ανάγκες τους (2013), ήρθαμε σε επαφή με τις γυναίκες του μικρομάγαζου, με τις ελευθεροεπαγγελματίες επιστήμονες (γιατρούς, δικηγόρους, λογίστριες κ.α.). Δώσαμε συνέχεια με τη διοργάνωση κοινών δράσεων ενημέρωσης και συσκέψεις με την ΟΒΣΑ, όπου αναδείχθηκαν οι τεράστιες δυσκολίες για την αυτοαπασχολούμενη γυναίκα, για την οποία δεν υπάρχει ούτε στοιχειώδης κοινωνική προστασία της υγείας της, επιστρέφει κυριολεκτικά λίγες μέρες μετά τον τοκετό στην εργασία της. Όλα αυτά δημιουργούν επιπλέον εμπόδια για τη συμμετοχή των αυτοαπασχολούμενων γυναικών στην κοινωνική δράση, στην ένωση αυτοαπασχολούμενων, στο γυναικείο σύλλογο της ΟΓΕ.
Η γυναίκα αυτοαπασχολούμενη, όπως και ο άνδρας, ιδιαίτερα σε αυτά τα χρόνια της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, ένιωσε πιο σφιχτά τη θηλιά των χρεών στην Τράπεζα, στον ασφαλιστικό οργανισμό, στην εφορία. Τον ανταγωνισμό με τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, τα μονοπώλια σε κάθε κλάδο. Οι κυβερνήσεις (προηγούμενες και η σημερινή), η ΕΕ, τα κόμματα που στηρίζουν την οικονομία της αγοράς, ονομάζουν "αντιμετώπιση του διαρθρωτικού παραγωγικού μοντέλου της ελληνικής οικονομίας" την επιτάχυνση του αφανισμού των αυτοαπασχολούμενων, τη μετατροπή τους σε κακοπληρωμένους μισθωτούς.
Κρύβουν, όμως, ότι αυτοί έσπρωξαν στην αυτοαπασχόληση, στα δάνεια και τώρα στην καταστροφή, χωρίς ουσιαστική εναλλακτική εργασιακή διέξοδο. Και συνεχίζουν με "νέα" προγράμματα για τη "γυναικεία επιχειρηματικότητα", προγράμματα κοροϊδίας, που θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια μετά από 3 ή 4 χρόνια σε νέα αδιέξοδα και στον αφανισμό τις γυναίκες που θα ενταχθούν σε αυτά.
Οι συνέπειες στη γυναίκα της υπαίθρου, την αγρότισσα - κτηνοτρόφο
Αντίστοιχα, έσπρωξαν νέους και νέες να επιστρέψουν στα χωριά για να φτιάξουν συνεταιρισμούς ή ομάδες παραγωγών, να παρακολουθήσουν διάφορα σεμινάρια για να εκπαιδευτούν σε "καινοτόμες ιδέες". Στο τέλος βρέθηκαν χρεωμένοι, "προσγειώθηκαν" στην σκληρή καθημερινότητα με τα ίδια ή χειρότερα προβλήματα. Καμιά εμπιστοσύνη δεν πρέπει να έχει η γυναίκα στα προγράμματα της "γυναικείας επιχειρηματικότητας" ως πυλώνα δήθεν της "βιώσιμης ανάπτυξης της υπαίθρου", όπως προπαγανδίζει το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων για τη δημιουργία "γυναικείων αγροτικών συνεταιρισμών". Τις ομάδες παραγωγών και τους συνεταιρισμούς τούς περιμένει η ίδια τύχη με τους ανάλογους στο παρελθόν, βορά των καπιταλιστικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων.
Η σκληρή καθημερινότητα της αγροτικής οικογένειας, οι δύσκολες συνθήκες δουλειάς στην ύπαιθρο (κτηνοτροφία, γεωργία), που ξεκινάνε από τις 4 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, επιβαρύνουν ιδιαίτερα τις γυναίκες, το γυναικείο οργανισμό. Στην πλειοψηφία τους είναι ανασφάλιστες, ενώ δεν έχουν δικαίωμα ούτε για σύνταξη χηρείας. Οι συνέπειες της νέας ΚΑΠ 2014-2020, συνολικά της αντιλαϊκής πολιτικής, υποβαθμίζουν ακόμα περισσότερο την κοινωνική τους θέση, δημιουργούν επιπλέον εμπόδια στην κοινωνική τους ζωή, στη συμμετοχή στην κοινωνική δράση.
Ως ΟΓΕ εκφράσαμε τη λαϊκή συμπαράσταση στους αγώνες των αγροτικών συλλόγων και Ομοσπονδιών στην Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή των Μπλόκων, ιδιαίτερα στις γυναίκες της υπαίθρου που ψάχνουν ακόμα μια φορά τον "κλήρο της ζωής τους". Συμμετείχαμε στα μπλόκα του αγώνα για την επιβίωση της μικρομεσαίας αγροτιάς, στη Νίκαια, τη Μακεδονία, την Αχαγιά, στο Αίγιο, στη Μεσσηνία, στο Μαραθώνα, στα αγροτικά - εργατικά συλλαλητήρια στη Λάρισα, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα.
Οι ανάγκες μας για εργασία, μητρότητα, δημιουργική ζωή δεν συμβιβάζονται με τα κέρδη των μονοπωλίων και την καταπίεση.
Επομένως, ο αγώνας μας για να έχει προοπτική, διέξοδο πρέπει να στρέφεται ενάντια σε αυτούς που κερδίζουν από τη δική μας δουλειά, τα μονοπώλια, αυτούς που μας στερούν κοινωνικές υποδομές και υπηρεσίες, το κράτος και οι κυβερνήσεις τους. Η καθημερινή ζωή λάστιχο της καθεμιάς από μας που βρισκόμαστε σήμερα εδώ, αλλά και εκατομμύρια άλλων γυναικών, οφείλεται στον τρόπο που είναι οργανωμένη η οικονομία και η κοινωνία με κίνητρο το επιχειρηματικό κέρδος. Στοιχείο της ανισότιμης θέσης μας είναι η σχεδόν αποκλειστική ευθύνη που έχουμε για τη φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ, του ατομικού νοικοκυριού. Γιατί μια σειρά κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές για τη στήριξη της οικογένειας, όπως οι παιδικοί σταθμοί, είτε υποβαθμίζονται είτε εμπορευματοποιούνται. Και αυτό αφορά κάθε γυναίκα της εργατικής, λαϊκής οικογένειας, σε όλες τις ηλικιακές ομάδες.
Προσχολική Αγωγή
Είναι χαρακτηριστικό, με βάση στοιχεία της Eurostat14 ότι μόλις το 13% των παιδιών έως 3 ετών στην Ελλάδα πηγαίνουν σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, δημόσιους ή ιδιωτικούς. Σε ένα βαθμό οφείλεται στις λειψές κοινωνικές υποδομές προσχολικής αγωγής, ιδιαίτερα για τα βρέφη, σε ορισμένα αστικά κέντρα και στην ύπαιθρο. Το ζήτημα είναι ότι δημιουργούνται εμπόδια για τις νέες εργαζόμενες μητέρες, με αποτέλεσμα το 28% των νέων ζευγαριών επιστρατεύει συγγενείς για να προσέχουν τα παιδιά, κυρίως τις γιαγιάδες, κατά τη διάρκεια του ωραρίου εργασίας τους. Η πλειοψηφία (2 στους 3 γονείς) θεωρούν ως καθοριστικό εμπόδιο το κόστος αυτών των κοινωνικών υποδομών και το υπόλοιπο τη διαθεσιμότητα υποδομών.
Βέβαια, υπάρχουν και άλλες πλευρές που χρειάζεται να μελετήσουμε ως ΟΓΕ πιο επεξεργασμένα. Για παράδειγμα, την πολιτική ΕΕ και κυβερνήσεων που προωθούν υπηρεσίες φροντίδας βρεφών και νηπίων "προσβάσιμες και προσιτές οικονομικά" - δηλαδή υπηρεσίες πιο φθηνές αλλά υποβαθμισμένες. Αυτή η πολιτική σχετίζεται με την ανάγκη των επιχειρηματικών ομίλων να επιστρέφει η νέα μητέρα στην εργασία της όσο το δυνατόν νωρίτερα, για να τους αποφέρει το αναγκαίο κέρδος. Ακόμα, παίρνοντας υπόψη μελέτες για την παραγωγικότητα των εργαζόμενων μητέρων, η οποία "πέφτει" όπως λένε κατά 15% - 17% τα πρώτα χρόνια του παιδιού, θέλουν να διαμορφώνονται κοινωνικές υποδομές (υποβαθμισμένες, ακριβοπληρωμένες), για να μπορεί απρόσκοπτα ο εργοδότης να υπερεκμεταλλεύεται την εργαζόμενη μητέρα.
Οι παροχές-ψίχουλα προς τις νέες μητέρες συνδέονται με την "απασχολησιμότητα". Γι’ αυτό τα μόρια για να πάρουν το παιδί της στον παιδικό σταθμό είναι περισσότερα όταν αυτή εργάζεται. Ταυτόχρονα προβάλλουν την ανταποδοτικότητα στην προσχολική αγωγή ως κάτι απολύτως φυσιολογικό και δεδομένο διαγράφοντας μ’ αυτό τον τρόπο από το μυαλό της νέας μητέρας το δικαίωμα να διεκδικήσει δημόσιο και δωρεάν παιδικό σταθμό, με σύγχρονες υποδομές, επαρκές και κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό.
Ιδιαίτερα οι πρόσφατες αλλαγές της κυβέρνησης σε σχέση με το πρόγραμμα του ΕΣΠΑ "Εναρμόνιση Επαγγελματικής και Οικογενειακής ζωή" (ΕΕΤΑΑ) για τη φιλοξενία βρεφών και νηπίων στους παιδικούς σταθμούς, έγιναν με κριτήριο τα απαράδεκτα "όρια της φτώχειας" και όχι με βάση τις ανάγκες που υπήρχαν σε κάθε Δήμο, Περιφέρεια, ανάλογα με τον αριθμό των βρεφών, νηπίων, τις αντίστοιχες υποδομές.
Με αλλεπάλληλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις στο υπουργείο Εργασίας, στα Δημοτικά Συμβούλια, μαζί με τα κλαδικά συνδικάτα των εργαζομένων στην Τοπική Διοίκηση και τους συλλόγους γονέων, απαιτήσαμε να γίνουν δεκτά όλα τα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς. Για την ΟΓΕ, η προσχολική αγωγή είναι κοινωνική ανάγκη της λαϊκής οικογένειας, δικαίωμα κάθε παιδιού. Δεν είναι προνόμιο όσων μπορούν να πληρώσουν για αυτή, ούτε παροχή πτωχοκομείου που κατευθύνεται σε όσους ζουν στην έσχατη φτώχεια. Είναι δικαίωμα και για τη μη εργαζόμενη μητέρα, γιατί η κοινωνικοποίηση του παιδιού δεν είναι στενά και αποκλειστικά ατομική - οικογενειακή υπόθεση.
Κοινωνικές Υπηρεσίες Πρόνοιας, Πολιτισμός-Αθλητισμός
Αντίστοιχα, ως ΟΓΕ απορρίπτουμε την κατεύθυνση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, Περιφερειακής και Τοπικής Διοίκησης, της ΕΕ, που ουσιαστικά αντιμετωπίζουν με τη λογική του "κόστους" κοινωνικές υπηρεσίες όπως το πρόγραμμα "Βοήθεια στο σπίτι", τα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών και Παιδιών ΑμΕΑ, αλλά και τα προγράμματα πολιτισμού, αθλητισμού, πρόληψης της τοξικοεξάρτησης, του εθισμού από τον τζόγο, το διαδίκτυο, της προστασίας και συντήρησης των ελεύθερων χώρων στις γειτονιές, των παιδικών χαρών κ.α. Για τα οποία ανέπτυξαν πλούσια δραστηριότητα οι Σ/Ο μας, με αγωνιστικές κινητοποιήσεις σε Δημοτικά Συμβούλια.
Με την ίδια λογική του λεγόμενου κόστους, που αποβαίνει στην υποβάθμιση των υπηρεσιών, είναι συγκροτημένες και οι μορφές της λεγόμενης "κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας", "κοινωνικής επιχειρηματικότητας", που αποτυπώθηκαν και σε πρόσφατο νόμο που υποκαθιστούν κρατικές υπηρεσίες Πρόνοιας. Πρόκειται για γενική κατεύθυνση της ΕΕ, του ΟΟΣΑ και άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Ο πρώτος διδάξας ήταν οι ΗΠΑ, των οποίων την καπιταλιστική κερδοφορία θέλουν να ανταγωνιστούν τα μονοπώλια της Ευρωζώνης.
Βαφτίζουν το "κρέας ψάρι" με διπλό σκοπό: να συνηθίσουν τις γυναίκες, αλλά και τους άνδρες, σε υποβαθμισμένες, φθηνές, εμπορευματοποιημένες κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας μέσω της Τοπικής Διοίκησης, διαφόρων ΜΚΟ και "κοινωνικών συνεταιρισμών", διαφόρων "εθελοντικών" και "φιλανθρωπικών" οργανώσεων. Αφετέρου στοχεύουν να συνηθίσουν τις γυναίκες και τους νέους σε ευκαιριακή και υποβαθμισμένη μισθωτή εργασία, των 200 ευρώ, χωρίς ασφάλιση κ.λπ., εργασία που δήθεν δε θα παράγει κέρδος.
Ένα παράδειγμα, που διαφημίστηκε ιδιαίτερα από τα ΜΜΕ, είναι το Κοινωνικό Εργοστάσιο Μόδας, ιδρύτρια του οποίου είναι απόγονος των ιδιοκτητών της βιομηχανίας ένδυσης Zita, η οποία έκλεισε. Σκοπεύει να αξιοποιήσει ελληνικά εργοστάσια ρούχων και υποδημάτων και ως πρώτη ύλη ανακυκλώσιμα υλικά. Όπως αναφέρουν "πιλοτικά συνεργαζόμαστε με γυναίκες θύματα trafficking, που στηρίζονται από ξενώνες. Αυτή τη στιγμή έχουν ένα εισόδημα 200 ευρώ".
Παίρνουμε υπόψη, ακόμα, τα ανησυχητικά υψηλά ποσοστά παιδιών που οι οικογένειές τους βρίσκονται σε συνθήκες φτώχειας. Από 23% το 2008, η παιδική φτώχεια άγγιξε το 2012 το 40,8%. Αντίστοιχα, αυξάνεται το ποσοστό μονογονεϊκών οικογενειών που έχουν επικεφαλής γυναίκα και αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της φτώχειας (27,1% το 2008, 37,1% το 2013).
Η ΟΓΕ κάλεσε και καλεί τις γυναίκες των Συλλόγων και Ομάδων της σε όλη την Ελλάδα να μη συμβιβαστούν με τα προγράμματα διαχείρισης της πιο ακραίας φτώχειας, να μην παραιτηθούν από διεκδικήσεις όπως τη σίτιση όλων των μαθητών των Δημόσιων σχολείων με ευθύνη του κράτους. Οι τεράστιες ανάγκες των άνεργων, φτωχών λαϊκών οικογενειών και των παιδιών τους δεν αντιμετωπίζονται με «εθελοντικές δράσεις» μιας μέρας από ΜΚΟ, με "φιλανθρωπικές εκδηλώσεις" επιχειρηματικών κολοσσών ή με την ανάθεση σε ΚΟΙΝΣΕΠ.
Παιδεία
Την ίδια ευθύνη νοιώθουμε για να αποκαλύψουμε στις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών τους σχεδιασμούς κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, επιχειρηματικών ομίλων, ΕΕ για την Παιδεία. Δεν περιοριζόμαστε μόνο να αντιπαλεύουμε τις μειώσεις στις ώρες διδασκαλίας και εκπαιδευτικών με τη γενίκευση της "ευελιξίας" στην εργασία τους για να καλύπτουν "τρύπες". Πολιτική βαθιά αντιπαιδαγωγική για τα παιδιά μας. Δεν στεκόμαστε μόνο στις τεράστιες ελλείψεις από τον κρατικό προϋπολογισμό στις σχολές ΑΕΙ, ΤΕΙ.
Μας απασχολεί το αντιδραστικό περιεχόμενο της μόρφωσης των παιδιών μας, που παρέχει τόσες γνώσεις όσες χρειάζεται για να αυξηθεί η εκμετάλλευση από τους επιχειρηματικούς ομίλους και το κέρδος τους, ενώ καλλιεργεί τον ανταγωνισμό, τον ατομικό τρόπο σκέψης. Οφείλουμε να επεξεργαστούμε περισσότερο και να αντιπαλέψουμε τις αναχρονιστικές και αντιεπιστημονικές θεωρίες για τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, που το υπουργείο Παιδείας εντάσσει σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Οι γυναίκες των Σ/Ο της ΟΓΕ, είτε είναι εκπαιδευτικοί είτε συμμετέχουν σε συλλόγους γονέων σηκώνουν το ζήτημα της αποκλειστικά Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας για όλα τα παιδιά, χωρίς κατηγοριοποιήσεις σχολείων και συγχωνεύσεις, πολεμάμε την αντιεπιστημονικότητα, τη στρέβλωση της ιστορίας, το μυστικισμό, την ανορθολογική σκέψη. Έχουμε πάρα πολλές ευκαιρίες να παρέμβουμε στο μάθημα ως νηπιαγωγοί, δασκάλες, καθηγήτριες. Και κεντρικά η ΟΓΕ έχει εμπειρία από τέτοια παρέμβαση στις 8 Μάρτη, στη μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών κ.λπ. Διεκδικούμε εκπαιδευτικά ιδρύματα σε όλες τις βαθμίδες με σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή, με επάρκεια εκπαιδευτικών. Μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να ανοίξουν μέτωπο στα περί "ατομικότητας", "ανταγωνιστικότητας".
Υγεία
Η ίδια αντιλαϊκή ρότα ακολουθείται και στον τομέα της Υγείας. Η πολιτική υγείας και στη χώρα μας στις βασικές κατευθύνσεις της, διαμορφώνεται στην ΕΕ στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής της, με την ευθύνη και τη συμμετοχή βέβαια των εκάστοτε κυβερνήσεων. Η φθορά της υγείας την ώρα της δουλειάς, θεωρείται κόστος για το κεφάλαιο και ανασταλτικός παράγοντας για την ανταγωνιστικότητα. Με αυτή τη λογική όλα τα μέτρα που παίρνονται για την υγεία στην πρόληψη, στη θεραπεία και αποκατάσταση παίρνονται με τη λογική του κόστους-οφέλους για την κερδοφορία. Κριτήριο δηλαδή δεν είναι η κάλυψη των σύγχρονων αναγκών ολόκληρης της λαϊκής οικογένειας, αλλά το εάν το όφελος που θα υπάρξει από τη θεραπεία κοστίζει φτηνότερα για το κεφάλαιο, μεγαλώνει ή μικραίνει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων.
Η ΟΓΕ αντιπαρατέθηκε στη στρατηγική υγείας 2014-2020 που επικαιροποιεί τις κύριες κατευθύνσεις της ΕΕ, ως προς την ΠΦΥ. Αποκαλύπτει τον παραπλανητικό χαρακτήρα της "άμβλυνσης των ανισοτήτων και διασφάλισης της κοινωνικής συνοχής". Είναι ψίχουλα στην εξαθλίωση, τη φθορά υγείας από τη μακροχρόνια ανεργία, τον υποσιτισμό, ψίχουλα στη βάση του εθελοντισμού, με υποσχέσεις προς τους εθελοντές για μοριοδότηση για μελλοντική εργασία. Η Τοπική Διοίκηση, ως τμήμα της κεντρικής διοίκησης, αναγορεύεται σε βασικό εργαλείο εφαρμογής αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής του ευρωενωσιακού μονόδρομου, με επιδοτούμενα ή μη προγράμματα "δικτύων αλληλεγγύης", "κοινωνικού εταιρισμού" που παρέχουν αποσπασματικές, χαμηλού επιπέδου και βραχυχρόνιες υπηρεσίες, π.χ. κοινωνικά ιατρεία.
Μέσα από αυτές τις κατευθύνσεις υλοποιούνται οι σημαντικές ανατροπές - "αναδιαρθρώσεις", όπως η κατάργηση μονάδων και τμημάτων στη δευτεροβάθμια και ΠΦΥ, απολύσεις, κατάργηση μονιμότητας και αύξηση ελαστικών μορφών εργασίας για τους υγειονομικούς, δραστική μείωση δωρεάν παροχών και δικαιωμάτων των ασφαλισμένων και ακόμα λιγότερες στοιχειώδεις παροχές στους εκατοντάδες χιλιάδες ανασφάλιστους, άπορους, συμμετοχές των ασθενών σε φάρμακα και υπηρεσίες κ.λπ.
Οι συνέπειες είναι ακόμα μεγαλύτερες για τις γυναίκες και τα παιδιά.Οι γυναίκες έχουν πρόσθετες και εξειδικευμένες ανάγκες Υγείας - Πρόνοιας, οι οποίες λόγω της θέσης στην αναπαραγωγική διαδικασία, αλλά σήμερα και από την ανισότιμη θέση τους στην κοινωνία, η οποία εκτός των άλλων επιβαρύνει και την υγεία τους. Περιλαμβάνει τον αποκλεισμό χιλιάδων γυναικών από τις δημόσιες και δωρεάν γυναικολογικές, διαγνωστικές εξετάσεις. Μόλις το 50% των νέων κοριτσιών το 2011 είχαν κάνει τεστ ΠΑΠ και άλλες προληπτικές εξετάσεις. Ακόμα μικρότερο ποσοστό κοριτσιών έχει κάνει το εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου.
Οι υποβαθμισμένες και ανεπαρκείς δημόσιες μονάδες, οι μακροχρόνιες αναμονές στα ραντεβού, οι πληρωμές για τις επισκέψεις, οι συμμετοχές, τα φακελάκια κ.λπ. οδηγούν στην ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα, των επιχειρηματικών ομίλων. Η πρόσφατη τροπολογία της κυβέρνησης για τη συνταγογράφηση της ψηφιακής μαστογραφίας ουσιαστικά σπρώχνει τις γυναίκες στα ιδιωτικά διαγνωστικά μεγαθήρια της Υγείας, αφού η πλειοψηφία των δημόσιων νοσοκομείων δε διαθέτει ανάλογο μηχάνημα.
Ταυτόχρονα, το εισόδημα των νέων ζευγαριών επιβαρύνεται σε περίπτωση που αποφασίσουν να δημιουργήσουν οικογένεια, καθώς η έγκυος πληρώνει για μια σειρά εξετάσεις προγεννητικού ελέγχου. Ακόμα μεγαλύτερο είναι το κόστος για την Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή.
Ως ΟΓΕ, πραγματοποιήσαμε τρίμηνη καμπάνια για την Υγεία (Οκτώβρης - Δεκέμβρης 2014) με έμφαση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και τις ιδιαίτερες ανάγκες των γυναικών, κάτω από το σύνθημα "Ο αγώνας για αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν Υγεία είναι αγώνας για τη ζωή".
Με αυτή επιδιώξαμε, και σε ένα βαθμό πετύχαμε, να υλοποιήσουμε μια πιο συστηματική και πολύμορφη παρέμβαση στο μέτωπο πάλης για αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύστημα Υγείας, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας, μέτωπο που διατηρούμε σταθερά στον προσανατολισμό μας. Σε όλη τη χώρα έγιναν εκατοντάδες εξορμήσεις με το υλικό που ετοίμασε η Ομοσπονδία, με τις ανακοινώσεις που επεξεργάστηκαν Σύλλογοι και Ομάδες προσθέτοντας τα προβλήματα που συναντούν στις περιοχές τους και τις διεκδικήσεις τους. Έγιναν εκδηλώσεις και συζητήσεις, κινητοποιήσεις και αγωνιστικές παρεμβάσεις.
Κορύφωση της προσπάθειας αυτής στάθηκε η ημερίδα που διοργανώσαμε σε αίθουσα νοσοκομείου της Αθήνας (στις 10/12/2014). Παράλληλα, οργανώσαμε αντίστοιχη Καμπάνια και στο πλαίσιο της ΠΔΟΓ με τις Ευρωπαϊκές Γυναικείες Οργανώσεις δεδομένου ότι οι πολιτικές Υγείας-Πρόνοιας της ΕΕ εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη-μέλη με τις ίδιες επώδυνες συνέπειες για τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων.
Τα υλικά της ημερίδας, οι ομιλίες και παρεμβάσεις γύρω από μια σειρά θεματικές ενότητες, εκδόθηκαν σε μπροσούρα, έχουν αποδειχθεί χρήσιμο εργαλείο για τη δράση των Συλλόγων και των Ομάδων, συνεχίζουν να τροφοδοτούν τις πρωτοβουλίες τους και σήμερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εκδήλωση για την Υγεία που συνδιοργανώσαμε μαζί με το φοιτητικό σύλλογο Νοσηλευτικής ΣΕΥΠ Αθήνας.
Ξεχωριστής σημασίας ήταν οι αλλεπάλληλες αγωνιστικές παρεμβάσεις μας στο Υπουργείο για την επαναχορήγηση του επιδόματος τοκετού σε όλες τις γυναίκες. Είναι απαράδεκτο, το 2016 με τέτοια ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, οι κυβερνήσεις, προηγούμενη και σημερινή, να χορηγούν το επίδομα μόνο σε όσες γεννούν στο σπίτι, γυρίζοντάς μας δεκαετίες πίσω. Είναι και αυτό έκφραση της αντιδραστικής αξιοποίησης της σχέσης της γυναίκας με τη μητρότητα ως αποκλειστικά ατομική μας υπόθεση. Η άλλη εξίσου επικίνδυνη πρακτική που καταδικάζουμε, είναι η κρυοσυντήρηση των ωαρίων των μισθωτών γυναικών, η οποία αξιοποιήθηκε και αξιοποιείται για να συνεχίζεται απρόσκοπτα το ξεζούμισμα των εργαζόμενων γυναικών από μεγάλους επιχειρηματικούς κολοσσούς.
Πρόσφατα, όπως γνωρίζετε βάλαμε τα θεμέλια για τη δημιουργία Τράπεζας Αίματος της ΟΓΕ. Προσπάθεια που εμπιστευόμαστε ότι θα συνεχίσει το νέο Διοικητικό Συμβούλιο που θα εκλεγεί από το Συνέδριό μας.
Οι συνέπειες στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, στην οικογένεια
Ως ΟΓΕ μας απασχολούν οι επιπτώσεις των συγκεκριμένων οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών ζωής της γυναίκας από τις εργατικές, λαϊκές οικογένειες στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, στην ίδια την εργατική, λαϊκή οικογένεια.
Είμαστε βέβαια στην αντίπερα όχθη από τις κυβερνήσεις, ανεξάρτητα από την κομματική τους σύνθεση, την ΕΕ, τις άλλες ιμπεριαλιστικές-διακρατικές ενώσεις και οργανισμούς που χύνουν υποκριτικά δάκρυα για την υπογεννητικότητα. Το πρόβλημα της υπογεννητικότητας είναι βαθιά κοινωνικό-πολιτικό.
Οι αντιδραστικές αλλαγές στην οικονομία, στην κοινωνία εκφράζονται και στην αντιδραστικοποίηση των κοινωνικών σχέσεων, στην επαναφορά αντιδραστικών, αναχρονιστικών αντιλήψεων στις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Αποτυπώνεται στην αύξηση των ποσοστών ενδοοικογενειακής βίας, σεξουαλικής παρενόχλησης στους χώρους εργασίας, στην αύξηση του ποσοστού γυναικών που εκπορνεύονται, στην εκμετάλλευση παιδιών, γυναικών μέσω των κυκλωμάτων trafficking, στο σχολικό εκφοβισμό και στην ενίσχυση της ξενοφοβίας, του ρατσισμού.
Σήμερα, το 2016, είναι αδιανόητο ότι εξακολουθεί η απαγόρευση των αμβλώσεων. Υπάρχουν τρία κράτη - μέλη της ΕΕ, η Πολωνία, η Ιρλανδία και η Μάλτα, στα οποία οι εκτρώσεις είναι παράνομες, με την εξαίρεση κάποιων πολύ περιορισμένων περιπτώσεων. Η ισπανική κυβέρνηση το 2014 κάτω από την παγκόσμια κατακραυγή αναγκάστηκε να αποσύρει νομοσχέδιο που θα επανέφερε την απαγόρευση της άμβλωσης. Τέτοιες προτάσεις αναπαράγονται και στη χώρα μας, όπως από τη ναζιστική οργάνωση της ΧΑ, στο όνομα της μείωσης της υπογονιμότητας.
Ως ΟΓΕ, με παράσταση στην Πρεσβεία της Ινδίας διαμαρτυρηθήκαμε για τους βιασμούς γυναικών. Διαμαρτυρία καταθέσαμε στην Ισπανική Πρεσβεία για την απαγόρευση των αμβλώσεων. Αποκαλύπτουμε τις αιτίες που δημιουργούν όλες τις παθογένειες του εκμεταλλευτικού συστήματος: τη βία, τους βιασμούς, την πορνεία, τα ναρκωτικά. Φαινόμενα σύμφυτα όλων των εκμεταλλευτικών κοινωνιών, με κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές αιτίες.
Την ανάγκη να ασχοληθούμε με νέα ζητήματα μας την έθεσε και η ίδια η επικαιρότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο νόμος που ψηφίστηκε πριν έναν περίπου χρόνο για την επέκταση του Συμφώνου Συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια και κυρίως όλο το πεδίο συζήτησης και αντιπαράθεσης που ανοίγει γύρω από τις λεγόμενες "θεωρίες για το κοινωνικό φύλο". Τα τελευταία χρόνια έχουμε θέσει τις βάσεις για να ανοίξουμε πιο αποφασιστικά, πιο πλατιά τα ζητήματα αυτά, ιδιαίτερα σε ορισμένες σχολές των ΑΕΙ και ΤΕΙ, που βρίσκονται έτσι κι αλλιώς στην προμετωπίδα της παρέμβασης του αντιπάλου. Η συνεδρίαση του Διοικητικού μας Συμβουλίου και η διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης θέσης της ΟΓΕ για το Σύμφωνο Συμβίωσης ήταν ένα βήμα παραπέρα σε μια κατεύθυνση που θα χρειαστεί να συνεχίσουμε.
Συναγωνίστριες,
Όλες οι παραπάνω ανισοτιμίες και διακρίσεις στην κοινωνική ζωή της γυναίκας είναι πλευρές για να μελετήσουμε και να επεξεργαστούμε παραπέρα τις θέσεις της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας τα επόμενα 4 χρόνια, μαζί με νέα κοινωνικά ζητήματα που προκύπτουν, να διαμορφώσουμε στόχους πάλης, να οργανώσουμε αγωνιστικές κινητοποιήσεις. Θα απασχολήσουν τις εργασίες του Συνεδρίου μας, τις θεματικές παρεμβάσεις που θα ακολουθήσουν.
Για να εντοπίσουμε με αντικειμενικό τρόπο τα εμπόδια που συναντά η γυναίκα που απευθυνόμαστε για την ένταξή της στην αγωνιστική δράση μέσα από τους γυναικείους συλλόγους της ΟΓΕ, τα εργατικά σωματεία, τους άλλους μαζικούς φορείς του κινήματος που βάζουν στο επίκεντρο τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.
Η προσπάθειά μας να διαφωτίσουμε, να κινητοποιήσουμε όλο και περισσότερες γυναίκες σε κάθε χώρο εργασίας, στις σχολές ΑΕΙ - ΤΕΙ - κατάρτισης, στις λαϊκές γειτονιές και τα χωριά συνδέεται με την προσπάθεια να παρακολουθούμε, να αποκαλύπτουμε και να σχεδιάζουμε την αντιπαράθεσή μας με τους πολυπλόκαμους μηχανισμούς που έχουν στα χέρια τους οι επιχειρηματικοί κολοσσοί, οι κυβερνήσεις τους, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και οι άλλοι αντιλαϊκοί διακρατικοί οργανισμοί. Κυρίως με την επίδραση που ασκούν στη συνείδηση και στάση ζωής των γυναικών της εργατικής, λαϊκής οικογένειας.
Ο πυρήνας της παρέμβασής τους είναι η καλλιέργεια στάσης ζωής μαζικά στις γυναίκες, ιδιαίτερα στις νέες, μακριά από τη συλλογική αγωνιστική διεκδίκηση. Αξιοποιώντας τη σχέση της γυναίκας με τη μητρότητα, καλλιεργούν ότι η διαπαιδαγώγηση του παιδιού, η φροντίδα για τις ανάγκες του σε κάθε ηλικιακή φάση της ζωής, η επίλυση οικογενειακών, οικονομικών προβλημάτων είναι αποκλειστικά ατομική υπόθεση της νέας μητέρας. Η γυναίκα, η νέα μητέρα, δηλαδή, πρέπει να γίνει λάστιχο για να καλύψει τις βασικές ανάγκες της οικογένειας, βάζοντας και βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Θέλουν να αποδεχθούμε ως στάση ζωής ότι ο συνδυασμός της μητρότητας με την εργασία είναι ατομική ή οικογενειακή μας υπόθεση. Η στρατηγική της ΕΕ στο όνομα του "συγκερασμού οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων" ταυτόχρονα προωθεί τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, αλλά και φορτώνει στις πλάτες των γυναικών τα βάρη της κοινωνικής πολιτικής, τη φροντίδα, των παιδιών, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ με την απαλλαγή του κράτους από κάθε υποχρέωση να παρέχει δημόσιες και δωρεάν υποδομές για τις οικογενειακές ανάγκες.
Ταυτόχρονα, οι αναχρονιστικές αντιλήψεις και απόψεις για τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, για τη σχέση της με τη μητρότητα, που αναπαράγονται από τα ΜΜΕ, από την εκπαίδευση, από την Εκκλησία, από όλους τους μηχανισμούς της εκμεταλλευτικής κοινωνίας, μέσα από την ίδια την οικογένεια, επιδρούν ιδιαίτερα στη στάση ζωής της γυναίκας, με βάση τις ιδιαίτερες πλευρές της ψυχοσύνθεσης της. Με βάση την ανησυχία της για το μέλλον των παιδιών της, νοιώθει "τύψεις" που δεν μπορεί να ικανοποιήσει πλήρως τις ανάγκες της οικογένειάς της. Ακόμα και γυναίκες με πρωτοπόρα αγωνιστική δράση στο κίνημα δέχονται πίεση από το οικογενειακό, φιλικό περιβάλλον, από την ίδια τη σχέση τους με το παιδί. Νοιώθουν το κενό, που δημιουργούν οι ίδιες οι κοινωνικές, οικονομικές συνθήκες ζωής της εργατικής, λαϊκής οικογένειας, στη δημιουργική ενασχόληση με τη διαπαιδαγώγησή του. Έρχονται καθημερινά σε σύγκρουση με τις ταλαντεύσεις αν η αγωνιστική στάση ζωής τους είναι σε βάρος της διαπαιδαγώγησης του παιδιού.
Άρα χρειάζεται επίμονη προσπάθεια στην καθημερινή δράση των Συλλόγων και Ομάδων μας για να στηρίζουμε τις νέες μητέρες που έχουν επιλέξει το δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης και με πρακτικά μέτρα. Αλλά και για να καλλιεργούμε μαζικά στις γυναίκες που απευθυνόμαστε ότι για την πλειοψηφία των γυναικών αυτά τα ζητήματα δε λύνονται με ατομικό τρόπο. Όσο η μόρφωση, η εργασία, η μητρότητα, οι ανάγκες μας θεωρούνται ατομική υπόθεση, όσο τα πάντα μετρώνται με το κέρδος των επιχειρηματικών κολοσσών, θα είμαστε διπλά καταπιεσμένες.
Η λύση τους πρέπει να είναι υπόθεση της κοινωνίας, του κράτους, με κριτήριο τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες μας, και όχι το κίνητρο του κέρδους. Για να μπορεί η γυναίκα να συνδυάζει αρμονικά την εργασία με τη μητρότητα χρειάζεται πλήρης και αποκλειστική κρατική, κοινωνική προστασία της μητρότητας, με δωρεάν σύγχρονες κοινωνικές υπηρεσίες στήριξης όλων των αναγκών της γυναίκας, σε κάθε ηλικιακή περίοδο της ζωής της.
Όσο δεν εξασφαλίζονται αυτές οι κοινωνικές, οικονομικές προϋποθέσεις, μόνο υποκριτικό μπορεί να θεωρηθεί το ενδιαφέρον των εκμεταλλευτών του μόχθου μας για την "ισότητα των φύλων", που αποτελεί το σύγχρονο περίβλημα για να αναπαράγεται η γυναικεία ανισοτιμία.
Ως ΟΓΕ, αντιπαρατεθήκαμε στο λεγόμενο "ευρωπαϊκό κεκτημένο" που σπρώχνει τη γυναίκα στην "ισότητα" στα πιο υποβαθμισμένα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα σε σχέση με τον άνδρα. Είναι η στρατηγική της ΕΕ, που υλοποιούν όλες οι κυβερνήσεις για να "σωθεί" η ανάκαμψη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων. Από αυτή τη σκοπιά ασκούμε κριτική στα υποκριτικά συνθήματα της ΓΓΙΦ, του ελληνικού παραρτήματος του Ευρωπαϊκού Lobby Γυναικών για την "ισότητα" στην εργασία ανδρών και γυναικών.
Η "ισότητα των δύο φύλων" αξιοποιείται από τις επιχειρήσεις και τους μονοπωλιακούς ομίλους, από τα επιτελεία της ΕΕ, κυβερνήσεων, διακρατικών οργανισμών, όπως το ΝΑΤΟ, σαν "βιτρίνα", εργαλείο για να εξωραΐσουν την επιχειρηματική δράση, να ανοίξουν το δρόμο της υποταγής των εργαζομένων στα συμφέροντα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Το σύνθημα των "ίσων ευκαιριών" στη μόρφωση, στην εργασία, στη ζωή, στις συνθήκες της εκμεταλλευτικής κοινωνίας, διαμορφώνει ακόμα μεγαλύτερους κοινωνικούς, ταξικούς φραγμούς.
Και από την άλλη, ΕΕ και κυβερνήσεις επιδεικνύουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη συμμετοχή των γυναικών στα λεγόμενα "κέντρα λήψης αποφάσεων", δηλαδή σε Διοικητικά Συμβούλια επιχειρήσεων, σε κυβερνητικά όργανα και όργανα ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Δημοσιεύματα με τίτλο "Άρωμα γυναίκας στον ΟΗΕ", "Η πολιτική φοράει ταγέρ και τακούνια", στόχο έχουν να κρύψουν το αντιλαϊκό προσανατολισμό αυτών των οργανισμών. Έχει φιλολαϊκή πολιτική μήπως, το ΔΝΤ που έχει επικεφαλής τη Λαγκάρντ;
Αντίστοιχα, αναφέρουν ότι "η ισότητα αυξάνει τα κέρδη", επικαλούμενοι έρευνες σε επιχειρήσεις που το 30% των διευθυντικών στελεχών είναι γυναίκες και πετυχαίνουν μεγαλύτερες αυξήσεις των κερδών. Όμως αύξηση κερδών σημαίνει και μεγαλύτερη αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων μιας επιχείρησης, ανδρών και γυναικών, είτε διοικεί άνδρας, είτε διοικεί γυναίκα.
Όχι μόνο αθωώνουν την εργοδοτική επιθετικότητα, αλλά καλλιεργούν την αντίθεση ανάμεσα στα δύο φύλα. Όλη αυτή η συζήτηση είναι το δόλωμα για την ενσωμάτωση και τη χειραγώγηση ιδιαίτερα των νέων γυναικών με ανώτατη μόρφωση, που οι επιχειρηματικοί κολοσσοί έχουν την τάση να αξιοποιούν ένα μικρό ποσοστό τους. Από την άλλη, παρουσιάζουν ως πρότυπο για την μισθωτή, την άνεργη, την αυτοαπασχολούμενη και την αγρότισσα, τη γυναίκα "καριερίστρια", τη γυναίκα που πατάει "επί πτωμάτων" για να υπηρετήσει τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών του λαού.
Ακόμα πιο επικίνδυνα είναι τα συνθήματα περί "ισότητας των φύλων" από το ΝΑΤΟ. "Η ενδυνάμωση των γυναικών στο ΝΑΤΟ και τα στρατιωτικά του σώματα κάνει τη Συμμαχία μας πιο δυνατή. Προσδίδουμε πολύ μεγάλη σημασία στη διασφάλιση της πλήρους και ενεργού συμμετοχής των γυναικών, στην πρόληψη, στη διαχείριση και την επίλυση των συγκρούσεων", αναφέρουν. Με άλλα λόγια, μέσα από την "ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου" στη δράση και τους σχεδιασμούς του, καθώς και μέσα από την αυξημένη συμμετοχή γυναικών στα όργανα και τα σώματά του, αυτό που προσδοκά το ΝΑΤΟ είναι η βελτίωση της επιχειρησιακής του ικανότητας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις όπου γης.
Δεν ξεχνάμε ότι ΝΑΤΟ, ΕΕ, άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, έχουν στο παρελθόν αξιοποιήσει το "ενδιαφέρον" τους για τα δικαιώματα των γυναικών, ως πρόσχημα και περιτύλιγμα για να κρύψουν τους στόχους τους, ακόμα και για να παρουσιάσουν με θετικό πρόσημο την ιμπεριαλιστική επέμβαση15. Παρόμοιες πλευρές υπάρχουν και σε σχέση με τις εστίες του πολέμου που είναι ανοιχτές σήμερα. Για παράδειγμα, γύρω από το χαρακτήρα του "Ισλαμικού Κράτους" (ΙΚ) καλλιεργείται σύγχυση και μέσα από συχνά δημοσιεύματα -η εγκυρότητα των οποίων κάθε άλλο παρά δεδομένη είναι- για γυναίκες που "ριζοσπαστικοποιούνται", εγκαταλείπουν τις χώρες που ζουν, κυρίως ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου να πολεμήσουν στις γραμμές του ή να το ενισχύσουν με άλλους τρόπους. Αντίστοιχα προβάλλονται και τα παραδείγματα γυναικών που πολεμούν ενάντια στο ΙΚ, όπως οι γυναίκες Πεσμεργκά.
Έτσι, το έδαφος καλλιεργείται είτε για να αποδεχθούν οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων τον πόλεμο στο όνομα της "ισλαμιστικής τρομοκρατίας" είτε για να θολώνει ο χαρακτήρας και ο ρόλος δυνάμεων όπως το ΙΚ, από τον μανδύα της υποτιθέμενης "ριζοσπαστικότητάς" τους. Οι στόχοι της παρέμβασης φτάνουν μέχρι την χειραγώγηση των γυναικών για να αποδεχθούν ακόμα και τη συμμετοχή ή την εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Τα προσχήματα του "εθνικού συμφέροντος" δεν είναι παρά το συμφέρον αυτών που διαφεντεύουν τον πλούτο.
Η θέση της ΟΓΕ για το χαρακτήρα του ιμπεριαλιστικού πολέμου αποτέλεσε μία από τις βασικές παρεμβάσεις μας στο πλαίσιο της ΠΔΟΓ. Πραγματοποιήσαμε Ημερίδα το Νοέμβρη 2014 με τη συμμετοχή γυναικείων οργανώσεων της ΠΔΟΓ από την Ευρώπη και τις Αραβικές χώρες, με θέμα "Η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο και ο κίνδυνος ενός γενικευμένου πολέμου. Η στάση των γυναικών των οργανώσεων της ΠΔΟΓ σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο". Ανεξάρτητα από το βαθμό συμφωνίας που υπάρχει με κάθε μια από τις οργανώσεις αυτές, η εκδήλωση άφησε θετικό αποτύπωμα, έγινε αφορμή για να ανοίξουμε τη συζήτηση γύρω από τις θέσεις μας.
Στις συναντήσεις της Εκτελεστικής Γραμματείας στην Κύπρο, στη Ρωσία, στην Κούβα, αλλά και στο συνέδριο της ΠΔΟΓ που έγινε πριν ένα μήνα στην Κολομβία μεταφέραμε την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή μας στις γυναίκες και στους λαούς όλου του κόσμου που βασανίζονται από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις κρατών από όλες τις ηπείρους. Η Μεσόγειος είναι θάλασσα που συγκεντρώνει πολεμικές ναυτικές δυνάμεις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ αλλά και Ρωσίας.
Ταυτόχρονα, οι περισσότεροι Σύλλογοι και Ομάδες μας αυτά τα 4 χρόνια, ιδιαίτερα φέτος, οργάνωσαν με πολύμορφο τρόπο τη συζήτηση με τις γυναίκες στις λαϊκές γειτονιές και στα χωριά, την αλληλεγγύη στους χιλιάδες πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί σήμερα στη χώρα μας. Προσπαθήσαμε να καλλιεργήσουμε αγωνιστική ετοιμότητα απέναντι στο ενδεχόμενο πολέμου και εμπλοκής της χώρας μας, εκφράσαμε την απαίτηση απεμπλοκής της χώρας μας από ΝΑΤΟ, ΕΕ, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Συναγωνίστριες,
Μέσα από το Συνέδριό μας επιδιώκουμε όχι μόνο να καταγράψουμε τη στάση των γυναικών απέναντι στις οικονομικές, κοινωνικές, και πολιτικές εξελίξεις, αλλά και να συμβάλλουμε στο περιεχόμενο και στις μορφές της δραστηριότητάς μας ώστε ως ΟΓΕ να αναδείξουμε τον ελπιδοφόρο δρόμο της αγωνιστικής στάσης ζωής. Αξιοποιώντας την πείρα που έχουμε ήδη συγκεντρώσει από τη δράση μας το τελευταίο 4χρονο.
Στον απολογισμό των πρωτοβουλιών που πήραμε και της δράσης που αναπτύξαμε, από το 11ο μέχρι το 12ο Συνέδριο, αξίζει να ξεχωρίσουμε ορισμένες πλευρές που άφησαν μια παρακαταθήκη στην οποία το επόμενο Διοικητικό Συμβούλιο καλείται να δώσει συνέχεια.
Η πρώτη αφορά τις καμπάνιες που οργάνωσε το διάστημα αυτό κεντρικά η Ομοσπονδία, καμπάνιες που οι Σύλλογοι και οι Ομάδες πλαισίωσαν με τις δικές τους πρωτοβουλίες.
Μια δεύτερη πλευρά αυτού του απολογισμού, είναι το "άπλωμα" της παρέμβασης και των πρωτοβουλιών μας σε νέα ζητήματα, όπως στην αποκάλυψη της εγκληματικής - ναζιστικής ΧΑ, της κοινωνικής ρίζας του φασισμού που αγκαλιάζει το εκμεταλλευτικό σύστημα και της ανάγκης καταδίκης από τις γυναίκες του λαού.
Ένα αξιόλογο παράδειγμα είναι η πιο συστηματική ενασχόληση της ΟΓΕ με τους γονείς αλλά και τα ίδια παιδιά. Οι προσπάθειές μας να συζητήσουμε γύρω από τη θεματική "μιλάμε στα παιδιά μας για την κρίση" άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις στους γονείς. Οι εκδηλώσεις για τη δημιουργική απασχόληση των παιδιών πύκνωσαν και παράλληλα έγιναν πιο πλούσιες σε περιεχόμενο. Οι πρωτοβουλίες μας απευθύνθηκαν και σε ηλικίες παιδιών που πριν λίγα χρόνια αφήναμε έξω από το σχεδιασμό της δράσης μας. Η ενασχόληση αυτή μας έχει αφήσει την πείρα και τον προσανατολισμό να απευθυνόμαστε στους μαθητές των μεγαλύτερων τάξεων του Δημοτικού και των τάξεων του Γυμνασίου, να επιδιώκουμε παρεμβάσεις στα σχολεία, συζήτηση στις τάξεις τους, όπως κάναμε με αφορμή την 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας και άλλες αφορμές.
Ξεχωριστή θέση στις πολύμορφες πρωτοβουλίες μας έχει ο Πολιτισμός. Ανοίξαμε διάπλατα την πόρτα του Πολιτισμού για τις γυναίκες της λαϊκής οικογένειας και τα παιδιά τους με πολύμορφες πολιτιστικές πρωτοβουλίες που ανέδειξαν οι γυναίκες των Σ/Ο μας με συμμετοχή σε χορωδίες, θεατρικές ομάδες, εργαστήρια χειροτεχνίας και συνέβαλαν στην ψυχαγωγία αλλά κυρίως στην ευαισθητοποίηση για μια σειρά κοινωνικά ζητήματα. Διαδώσαμε το καλό βιβλίο, προβάλλαμε προοδευτικές ταινίες. Αναδείξαμε στην ιστοσελίδα μας επετείους λαϊκών αγώνων. Μια προσπάθεια που αξιοποιήθηκε από Συλλόγους και Ομάδες μας στην δημιουργία εκδηλώσεων.
Με ιδιαίτερη συγκίνηση αποτίσαμε φόρο τιμής στους Μακρονησιώτες και τις Μακρονησιώτισες με τρεις επισκέψεις στο μαρτυρικό τόπο. Τον Ιούνη του 2015 με πρωτοβουλία της ΟΓΕ έγιναν τα αποκαλυπτήρια μνημείου αφιερωμένου στη γυναίκα Μακρονησιώτισα. Τιμήσαμε τις γυναίκες αγωνίστριες που η ζωή και δράση τους μας εμψυχώνουν να συνεχίζουμε τον αγώνα μας αποφασιστικά και ανυποχώρητα.
Κάθε πρωτοβουλία της ΟΓΕ και των Σ/Ο μας, οι επεξεργασμένες θέσεις μας για κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής της γυναίκας αποτέλεσαν το πλούσιο υλικό του Δελτίου της ΟΓΕ, που κατακτήθηκε να βγαίνει 4 φορές το χρόνο και η διακίνησή του να ανέβει στις 3500. Στόχος να φτάσει σε κάθε γυναίκα που συσπειρώνεται στους Σ/Ο μας, σε κάθε γυναίκα που απευθυνόμαστε.
Συναγωνίστριες,
Δεν παραγνωρίζουμε τις ακόμα περισσότερες δυσκολίες που ορθώνονται μπροστά μας, τις συνέπειες της ανεργίας, της εργασιακής περιπλάνησης, της έντονης προσπάθειας της κυρίαρχης τάξης να σπείρει την απογοήτευση, τον ατομικισμό, το προσωπικό βόλεμα, την υποκουλτούρα, το συμβιβασμό, την αποχαύνωση μέσα από τα ΜΜΕ, το βιασμό της γυναικείας συνείδησης με πρώτα θύματα τις νέες γυναίκες, το δηλητήριο της αναποτελεσματικότητας των αγώνων που σπέρνουν συστηματικά.
Το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, η ΟΓΕ, απευθύνεται σε κάθε γυναίκα του καθημερινού μόχθου, στη γυναίκα που ακούμπησε τις ελπίδες της για μια καλύτερη ζωή στην αλλαγή της κυβέρνησης πριν 2 χρόνια, στην υπόσχεση ότι με την αλλαγή του τρόπου διαχείρισης της οικονομίας θα παίρνονταν πίσω τα αντιλαϊκά μέτρα. Απευθύνεται στη γυναίκα που ενδεχομένως νοιώθει απογοητευμένη από τις εξελίξεις με την επίθεση διάρκειας που ζούμε.
Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια μιας άνεργης νέας γυναίκας που μετά την απόλυσή της δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα μας, όπως αποτυπώνονται σε συνέντευξη που ή ίδια έδωσε και δημοσιεύτηκε στο δελτίο μας το 2013: "… απέκτησα ταξική συνείδηση, γνώρισα τι στ’ αλήθεια συμβαίνει γύρω μου. Γνώσεις κι ένα κίνητρο να θέλω να μάθω περισσότερα. Και προπαντός έμαθα πως ν’ αγωνίζομαι…ένιωσα ότι δεν είμαι μόνη μου. Ακόμα κατάλαβα και την πραγματική έννοια αλληλεγγύης και όχι αυτά που μου πλασάρουν χρόνια τώρα".
Αυτή η αγωνιστική στάση, που συνδέει τον καθημερινό σκληρό αγώνα της επιβίωσης με τη συλλογική διεκδίκηση και πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, αποτυπώνει τις δυνατότητες που υπάρχουν για την οργάνωση των γυναικών.
Οι αντιπρόσωποι του Συνεδρίου, οι χιλιάδες γυναίκες που συσπειρώνονται στους Σ/Ο της ΟΓΕ, με το καθημερινό μας παράδειγμα μπορούμε να εμπνεύσουμε τις γυναίκες που βρίσκονται ακόμα μακριά από την κοινωνική δράση. Έχουμε οδηγό μας τη γνώση της αντικειμενικής πραγματικότητας της εκμεταλλευτικής κοινωνίας. Κίνητρο για τους διεκδικητικούς μας αγώνες μας είναι η ανάγκη μας να ζήσουμε μια ανθρώπινη ζωή εμείς και τα παιδιά μας. Με επιμονή και υπομονή αναδεικνύουμε την αξία της συμμετοχής και της οργανωμένης δράσης μέσα στο σύλλογο ή την ομάδα γυναικών της ΟΓΕ, το εργατικό σωματείο, τον αγροτικό σύλλογο, την ένωση ελευθεροεπαγγελματιών, το φοιτητικό σύλλογο. Στόχος μας είναι η ανάπτυξη της γυναικείας πρωτοβουλίας στο κίνημα.
Αγαπητές συναγωνίστριες,
Γυναίκα βγες μπροστά, στον αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Δοκίμασε τη δύναμή σου στο δρόμο της συλλογικής πάλης. Η θεωρία του "αδύνατου", "του μη πραγματοποιήσιμου" που οδηγεί στην αδράνεια και στην αποδοχή της εξαθλίωσης καταρρίπτεται όταν συνδέεται με την πάλη του εργατικού, λαϊκού κινήματος, με πυξίδα τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες που μας στερούν ΕΕ, κυβερνήσεις και μονοπώλια. Αυτό το ρόλο, αυτή τη μεγάλη ευθύνη έχει σήμερα το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα στη χώρα μας.
Μπορούμε, ναι μπορούμε, γιατί είμαστε της δουλειάς μαχήτριες και της ζωής δημιουργοί.
Ζήτω το 12ο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας».
