Ενα πράγμα που κυριάρχησε στη δεύτερη «αξιολόγηση» ήταν οι ρυθμίσεις για τα επιχειρηματικά «κόκκινα» δάνεια. Η συμφωνία που επιτεύχθηκε, γράφτηκε και σβήστηκε πολλές φορές, ενώ υπήρξαν παρεμβάσεις από το σύνολο των κομμάτων και των εργοδοτικών φορέων, στη διαπραγμάτευση με το κουαρτέτο.
Θα αναρωτηθεί κανείς: Γιατί τόση φασαρία για μια ρύθμιση;
Την απάντηση τη δώσαμε πολλές φορές από τον «Ριζοσπάστη», γράφοντας για τις επιχειρηματικές και πολιτικές κόντρες που παίζονται στο παρασκήνιο για το ποιες υπερχρεωμένες επιχειρήσεις και με ποιους όρους θα εξαφανιστούν από τον χάρτη ως «μη βιώσιμες» και προς όφελος άλλων, που θα μοιραστούν μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα.
Προς επιβεβαίωση, δημοσιεύματα στον κυριακάτικο Τύπο κάνουν λόγο για «ολοκληρωτική αναδιάρθρωση του επιχειρηματικού χάρτη της χώρας, με βάση τη διαχείριση των "κόκκινων" δανείων και των προβληματικών επιχειρήσεων», καθώς «οι παλαιοί ιδιοκτήτες που δεν θα ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και δεν θα συμβάλουν στη διεκδικούμενη από τις τράπεζες αναδιάρθρωση θα αποβληθούν», με την εκτίμηση ότι σε ένα χρόνο «θα έχει αλλάξει χέρια το 70% της ελληνικής επιχειρηματικότητας, με τους ξένους να πρωταγωνιστούν σε αυτή την ανασύνταξη της ελληνικής παραγωγικής βάσης. Η πλειονότητα των παλαιών επιχειρηματιών θα βρεθεί εκτός αγοράς και τη θέση τους θα καταλάβουν νέοι φιλόδοξοι παίκτες και νέα σχήματα». Γίνεται επομένως αντιληπτό ότι στο παρασκήνιο «πέφτουν κορμιά» για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, που θα καθορίσει εν πολλοίς τον επιχειρηματικό χάρτη για τα επόμενα χρόνια...
