Δόθηκε σε διαβούλευση η Κοινή Υπουργική Απόφαση με την οποία θεσμοθετείται η κοστολόγηση και τιμολόγηση των υπηρεσιών άρδευσης και ύδρευσης που προωθείται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Με αυτήν εξειδικεύει και προσαρμόζει την πολιτική υδάτων της Ελλάδας, με την οδηγία 2000/60/ΕΚ, την ευρωενωσιακή νομοθεσία της εμπορευματοποίησης
του νερού, που ιδιωτικοποιεί και εξασφαλίζει κέρδη για το κεφάλαιο. Διατηρεί το αντιλαϊκό θεσμικό πλαίσιο ανταποδοτικής διαχείρισης του νερού, οδηγεί σε ένα πρόσθετο κόστος παροχής νερού, που αποτελεί κρατική ευθύνη, στις πλάτες των λαϊκών νοικοκυριών και στους μικρομεσαίους αγρότες, στη λαϊκή κατανάλωση. Επιβάλλει υποχρεωτικά και ενιαία το νέο χαράτσι, το λεγόμενο περιβαλλοντικό τέλος, με τη θέσπιση περιβαλλοντικού κόστους και κόστους πόρου για την ύδρευση των λαϊκών νοικοκυριών και την άρδευση της αγροτικής παραγωγής, στο όνομα της «προστασίας» των υδάτων, της «ανάκτησης του κόστους των υπηρεσιών ύδατος» και δήθεν «εξοικονόμησης της κατανάλωσης ύδατος».
Ενώ ισχυρίζεται ότι καλύπτει «όλες τις χρήσεις ύδατος και όλους τους παρόχους υπηρεσιών ύδατος», εξαιρεί τις «υπηρεσίες ύδατος για ενεργειακή χρήση», δηλαδή τη χρήση του νερού από τους μονοπωλιακούς ομίλους για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας (για την παροχή της οποίας η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα ήδη επιβαρύνονται με το πράσινο τέλος), εξασφαλίζοντάς τους έτσι για τη χρήση του νερού μηδενικό κόστος, ενώ «είναι δυνατόν να εξαιρούνται από τα περιβαλλοντικά τέλη: χρήστες οι οποίοι, με την εφαρμογή κατάλληλων πρακτικών ορθής διαχείρισης, συμβάλλουν στη διατήρηση ή/και βελτίωση της καλής κατάστασης των υδάτων, συμπεριλαμβανομένης της επαναχρησιμοποίησης λυμάτων (δηλαδή βιομήχανοι και μεγαλοξενοδόχοι που έχουν πάρει επιδοτήσεις για αμφίβολης αποτελεσματικότητας βιολογικούς καθαρισμούς), ενώ ασαφής παραμένει η πιθανή εξαίρεση σε αυτήν τη φάση κάποιων «πηγαδιών /φρεατίων».
Αναγνωρίζει το σημαντικό μέγεθος της λαϊκής επιβάρυνσης που θα επιφέρει και γι' αυτό προβλέπει (άρθρα 8 και 10) τη σταδιακή υλοποίηση του περιβαλλοντικού χαρατσιού για άρδευση - ύδρευση, αγροτική χρήση: «...τα προβλεπόμενα περιβαλλοντικά τέλη επιβάλλονται στους τελικούς χρήστες, για πρώτη φορά από την πρώτη αναθεώρηση των Σχεδίων Διαχείρισης και, σε αρχικό στάδιο, κλιμακωτά μέχρι τη δεύτερη αναθεώρηση των Σχεδίων Διαχείρισης, με βασικό κριτήριο την αποτροπή της απότομης και υπερβολικής επιβάρυνσης των χρηστών, ώστε να μην επέρχεται αδυναμία κάλυψης των βασικών τους αναγκών».
Το νέο χαράτσι θα εισπράττουν οι εταιρείες ύδρευσης - αποχέτευσης, το 97,5% του οποίου θα πηγαίνει στο «πράσινο ταμείο», γνωστό για τη χρηματοδότηση ΜΚΟ και επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στο περιβάλλον.
Το νερό και η χρήση του αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα και όχι ως κοινωνικό αγαθό στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης της Ελλάδας, διαχείρισης των υδατικών πόρων σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων.
Η διαχείριση του νερού ως κοινωνικού αγαθού, προς όφελος του λαού, προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, τη γη, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο, πλαίσιο στο οποίο και οι υδάτινοι πόροι, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης, άρδευσης, η υποδομή αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία και θα μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και στο συγκεκριμένο τομέα.
Πέμπτη 25 Αυγούστου 2016
