ότι αυτοί οι άνθρωποι πεινάνε, άνθρωποι με 300 - 350 ευρώ το μήνα. Ολες αυτές οι αυξήσεις, πολύ πολύ μικρές αυξήσεις, απευθύνονται σε ανθρώπους που είναι κάτω από το όριο της απόλυτης φτώχειας (...) Δεν υποσχεθήκαμε τίποτα στη μεσαία και την κατώτερη μεσαία τάξη. Σίγουρα δεν υποσχεθήκαμε κάτι στα ανώτερα στρώματα». Δεν υπάρχει πιο κυνική ομολογία ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ αφορούν κατά βάση τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, όπως άλλωστε φάνηκε και από το νομοσχέδιο για την «ανθρωπιστική κρίση» που συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή. Για τους άλλους, όσους δηλαδή δεν λιμοκτονούν, αλλά δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, «έχει ο Θεός»...
... κι αυτά υπό αίρεση!
Ομως, ούτε κι αυτά τα ψίχουλα δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει η κυβέρνηση, καθώς τα θέτει υπό την αίρεση της ...οικονομικής ανάπτυξης και της συμφωνίας με την τρόικα. Είπε ο Γ. Βαρουφάκης: «(...) Το πρόγραμμά μας είναι πρόγραμμα τετραετίας. Και ελπίζουμε ότι αυτές οι ελάχιστες υποσχέσεις που δώσαμε, θα τις εκπληρώσουμε μέσα στο χρονοδιάγραμμα. Αν αυτό σημαίνει ότι τους επόμενους μήνες κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων θα αναβάλουμε ή θα καθυστερήσουμε την εφαρμογή των υποσχέσεών μας, θα το κάνουμε ακριβώς για να δημιουργήσουμε εμπιστοσύνη στους εταίρους μας και να έρθουμε σε μια συμφωνία (...) που θα οδηγήσει σε ανάπτυξη, που θα καταστήσει αυτές τις υποσχέσεις όχι μόνο οικονομικά υπεύθυνες, αλλά και εφικτές να πραγματοποιηθούν». Πριν από τις εκλογές, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν «των 100 πρώτων ημερών», και θα εφαρμοζόταν ανεξάρτητα από τη συμφωνία με τους «εταίρους». Τώρα, δύο μήνες μετά τις εκλογές, το πρόγραμμα (τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τις ψευτοπαροχές στο λαό) έγινε τετραετίας, με την ελπίδα μάλιστα να υλοποιηθεί εντός χρονοδιαγράμματος, αν το επιτρέψουν η συμφωνία με την τρόικα και η βελτίωση της οικονομίας...
Ριζοσπάστης Τρίτη 17 Μάρτη 2015
