Η κυβέρνηση, ο Αν. Σαμαράς και ο Ευ. Βενιζέλος, λένε, μετά και την ψήφιση από τη Βουλή του πολυνομοσχεδίου, ότι τώρα η Ελλάδα έγινε μια «κανονική ευρωπαϊκή χώρα». Εννοούν ότι με τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις σε μισθούς-συντάξεις, με τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, το άνοιγμα του δρόμου για μαζικές απολύσεις, με το τσεκούρωμα σε παροχές υγείας-πρόνοιας, τις αρνητικές αλλαγές στην παιδεία, την ένταση των ιδιωτικοποιήσεων αλλά και την απελευθέρωση της αγοράς στο λιανικό εμπόριο εφαρμόζεται - και στην Ελλάδα - ό,τι ισχύει εδώ και χρόνια σε άλλα κράτη της ΕΕ, ό,τι προβλέπεται με βάση τις Συνθήκες της ΕΕ, τις στρατηγικές της. Ενισχύεται δηλαδή η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, που σημαίνει τσακισμένα εργατικά λαϊκά δικαιώματα, τεράστια ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση για τους εργαζόμενους, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, σημαίνει κόλαση για το λαό, παράδεισο για τα μονοπώλια. Αυτά όμως είναι τα «ευρωπαϊκά κεκτημένα», οι «αξίες και οι αρχές της ιδρυτικής πράξης της Ενωμένης Ευρώπης», που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι, δήθεν, παραβιάζει η «διαχείριση της Μέρκελ» και η ελληνική κυβέρνηση...