η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στρέφουν το ενδιαφέρον τους στην επόμενη ημέρα της κρίσης και της όποιας αναιμικής ανάπτυξης προκύψει, κρατώντας ως «κόρη οφθαλμού» και θέσφατο την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρηματικών ομίλων και τις «αντοχές της οικονομίας».
Τα στοιχεία αυτά προέκυψαν από τη χτεσινή πρώτη συνάντηση των εργοδοτικών οργανώσεων (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ) με τους εκπροσώπους της ΓΣΕΕ, μετά την καταγγελία της ΕΓΣΣΕ από την τελευταία. Οι εργοδότες παίρνουν θέση, απαιτώντας γενναίες κρατικές επιχορηγήσεις για επενδύσεις και κυρίως φθηνό εργατικό δυναμικό, την ίδια στιγμή που μαζί με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επιδιώκουν να αφοπλίσουν το εργατικό κίνημα, με τη γνωστή μέθοδο του «κοινωνικού διαλόγου».
Το στίγμα της συνάντησης αποκάλυψε ο Γιώργος Πέρρος, ο οποίος, σε δηλώσεις εκ μέρους του ΠΑΜΕ, μετά τη συνάντηση, κατήγγειλε ότι «ΣΕΒ και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συμφώνησαν να παραμείνει η αθλιότητα των 586 ευρώ μεικτά στον κατώτερο μισθό». Κάλεσε τους εργαζόμενους, «μπροστά στην προκλητική στάση των βιομηχάνων», να οργανώσουν την πάλη τους για τη νέα ΕΓΣΣΕ και να συνεχίσουν τους αγώνες για την υπογραφή νέων κλαδικών συμβάσεων, με βάση τις δικές τους ανάγκες.
Μεθοδεύουν νέες ανατροπές
Αναγνωρίζοντας το ρόλο της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, μετά το τέλος της συνάντησης, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Κάναμε μία ανταλλαγή απόψεων με καλή πίστη και συνείδηση της οικονομικής πραγματικότητας και του υφιστάμενου νομικού πλαισίου που είναι περιοριστικό. Βάλαμε τις βάσεις ώστε να καταλήξουμε σύντομα σε μία συμφωνία που θα κρατάει ζωντανό το θεσμό των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων».
Μόνο που αυτό το πλαίσιο δεν είναι απλώς «περιοριστικό», αλλά «σκοτώνει» τους εργάτες και ήταν απαίτηση των βιομηχάνων, όπως και όλων των μονοπωλιακών ομίλων, ντόπιων και ξένων. Η προσπάθειά τους να το χρεώσουν αποκλειστικά στην τρόικα τους αποκαλύπτει στους εργαζόμενους, αφού οι βιομήχανοι είναι αυτοί που πιέζουν σταθερά για τη μείωση των μισθών της ΕΓΣΣΕ και το ίδιο κάνουν στις συμβάσεις των κλάδων.
Ακόμα πιο απροκάλυπτος ήταν ο εκπρόσωπος του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) Γ. Βερνίκος. Απαίτησε παραπέρα ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων, καθώς, όπως είπε, «χρειάζεται νέα οπτική» και «οι συνθήκες είναι διαφορετικές», θεωρώντας ότι «ο εργαζόμενος στον τουρισμό είναι τμήμα του τουριστικού προϊόντος», γι' αυτό αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο προς πώληση, χωρίς το παραμικρό δικαίωμα.
Ως «μανδύα», που πρέπει να καλύψει τις πολιτικές στήριξης των επιχειρηματικών συμφερόντων με νέες επιχορηγήσεις, θέλει την ΕΓΣΣΕ και η ηγεσία της ΕΣΕΕ. Ο πρόεδρός της Β. Κορκίδης δήλωσε: «Ο ρόλος των κοινωνικών εταίρων αναβαθμίζεται περαιτέρω, εάν ληφθεί υπόψη το σύνολο των προγραμματικών και κανονιστικών εγγράφων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το νέο ΕΣΠΑ. Πρέπει, λοιπόν, να εξασφαλιστεί η θεσμική συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων στο υπό ίδρυση Εθνικό Συμβούλιο Απασχόλησης. Το νέο σχέδιο για την αντιμετώπιση της ανεργίας, που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, για να επιτύχει, θα πρέπει να περιβληθεί και από το "μανδύα" της νέας ΕΓΣΣΕ».
Για την εξυπηρέτηση ακριβώς αυτού του σκοπού, τάχθηκε υπέρ της σύναψης μιας νέας Εθνικής Προγραμματικής Συμφωνίας εργοδοτών - εργαζομένων και κυβέρνησης. Υπέρ της υπογραφής «νέας» Σύμβασης με τους σημερινούς όρους που επέβαλε η κυβέρνηση τάχθηκε ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Γ. Καββαθάς.
«Δεκανίκι» τους η ΓΣΕΕ
Συμπλέοντας ανοιχτά με τις στρατηγικές επιδιώξεις της εργοδοσίας, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος στις δηλώσεις του αναγνώρισε ως τετελεσμένα τους μισθούς πείνας που επέβαλε η κυβέρνηση και συνέδεσε την επαναφορά του κατώτερου μισθού στα προηγούμενα επίπεδα, μόνο αν υπάρξει αλλαγή της νομοθεσίας από την κυβέρνηση ή απόφαση από το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, ακυρώνοντας εκ προοιμίου τους αγώνες των εργαζομένων.
Απαλλάσσοντας μάλιστα τους εργοδότες από τις ευθύνες τους, υποστήριξε πως «οι εργοδότες αναγνώρισαν την ανάγκη να κρατήσουμε ζωντανό το θεσμό των συλλογικών συμβάσεων και της ΕΓΣΣΕ»! Πιστός στη γραμμή του «κοινωνικού εταιρισμού», πρόσθεσε πως «μέσα από διάλογο και συνεννόηση (...) βεβαίως να δούμε τον τρόπο με τον οποίο εργοδότες και εργαζόμενοι θα εμπλακούν σε ζητήματα σχεδιασμού και υλοποίησης του νέου εθνικού στρατηγικού πλαισίου αναφοράς»!
