Συγκεκριμένο πλαίσιο αιτημάτων για τους άνεργους συναδέλφους έχει καθορίσει η ΠΑΣΕΒΕ, μαζί με τις υπόλοιπες δυνάμεις της συμμαχίας, κυρίως όμως έχει κάνει προσπάθεια αγωνιστικής ανάτασης του κινήματος με αλλαγή των συσχετισμών και μαζικοποίηση των πρωτοβάθμιων σωματείων, κύρια με αυτούς που υποφέρουν, τόνισε ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος εκ μέρους της ΠΑΣΕΒΕ στη σύσκεψη που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ για την ανεργία.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία:
«Είναι ζήτημα ιδιαίτερο - σοβαρό - δύσκολο η ανεργία στους αυτοαπασχολούμενους. Και η αλήθεια είναι ότι μας έχει απασχολήσει κυρίως σε θεωρητικό επίπεδο, χωρίς να έχουμε καταφέρει να ενταχθεί ως ζήτημα στη δράση των σωματείων, κυρίως από την πλευρά της οργάνωσης των ανέργων και της αλληλεγγύης και πώς αυτή πρέπει να εκφράζεται για τους ίδιους τους μικρούς ΕΒΕ και τις οικογένειές τους.
Καταρχήν να τονίσουμε ότι στο πλαίσιο του οικονομικού περιβάλλοντος στο οποίο παλεύουν να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν οι μικρές επιχειρήσεις, τις οδηγούσαν σε όλες τις οικονομικές περιόδους σε κλείσιμο. Φυσικά ταυτόχρονα άνοιγαν άλλες, όμως στο σύστημα αυτό το μικρό ψάρι ποτέ δεν είχε πολλές ελπίδες. Ιδιαίτερα όταν τα κεφάλαια που μπορούν να επενδυθούν από μια μικρή επιχείρηση ήταν, είναι και θα είναι πενιχρά. Κατά κύριο λόγο μια μικρή επιχείρηση, στο εμπόριο, στον επισιτισμό, στις κατασκευές ή στις υπηρεσίες κατά βάση έδινε ένα αξιοπρεπές μεροκάματο για τον ίδιο τον αυτοαπασχολούμενο και μερικές φορές για την οικογένειά του.
Η κρίση όμως διαμόρφωσε συνθήκες "σκούπας" για χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη μελέτη για να καταλάβει κάποιος ότι ακόμα και σε μεγάλους - "ακριβούς" εμπορικούς δρόμους, χιλιάδες είναι τα μαγαζιά με λουκέτο και στις γειτονιές η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη. Υπάρχουν περιοχές στην Αττική, τη Θεσσαλονίκη κ.λπ. που τα λουκέτα υπολογίζονται πάνω από το 40%. Μόνο για τους εμπόρους υπολογίζονται ότι έχουν κλείσει συνολικά 85 χιλιάδες από την έναρξη της κρίσης, ενώ από αυτούς που έχουν απομείνει χρωστάει στον ΟΑΕΕ 1 στους 2.
Τα τελευταία 4-5 χρόνια υπολογίζεται ότι 40.000-50.000 διαγράφονται από τον ΟΑΕΕ, κάθε χρόνο.
Η κατάσταση αυτή διαμορφώνει αλυσιδωτά στρατιές ανέργων. Κλειστή επιχείρηση σημαίνει άνεργος υπάλληλος, άνεργος ιδιοκτήτης και η οικογένειά του, σε πολλές περιπτώσεις, χωρίς κανένα εισόδημα. Σημαίνει πρώην αυτοαπασχολούμενος κατεστραμμένος να χρωστάει πολλά σε πολλούς, χωρίς ασφάλιση αυτός και η οικογένειά του, με τον κίνδυνο της κατάσχεσης ή ακόμη και της φυλάκισης για χρέη στο Δημόσιο.
Ο μικρός ΕΒΕ πριν κλείσει ήδη χρωστάει στον ΟΑΕΕ σε τράπεζα ή τράπεζες, σε προμηθευτές και πάει λέγοντας.
Με στοιχεία του ΟΑΕΕ, σε σύνολο 410.000 που χρωστάνε στο Ταμείο, ρύθμιση έκαναν οι 32.000, λιγότεροι από το 8%. Οι υπόλοιποι είναι εν δυνάμει άνεργοι και χρεοκοπημένοι. Ήδη 130.000 ΕΒΕ ενώ έχουν κλείσει τις μικροεπιχειρήσεις τους δεν έχουν κάνει διακοπή στον ΟΑΕΕ.
Πυκνώνει, εξάλλου, το φαινόμενο άνεργων ΕΒΕ που χάνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν και μένουν ακόμα και άστεγοι.
Σύμφωνα με το ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ, εκτιμάται ότι κατά το πρώτο εξάμηνο του 2013 χάθηκαν 56.000 θέσεις μισθωτής απασχόλησης από τα λουκέτα σε βιοτεχνίες, υπηρεσίες και εμπόριο. Ενώ η ετήσια έκθεση της ΕΣΕΕ αναφέρει ότι την 5ετία 2008-2013 χάθηκαν 175.000 θέσεις εργασίας στο εμπόριο από τα 85.000 λουκέτα που μπήκαν.
Με ταχύτατους ρυθμούς αυξάνονται τα λουκέτα και στις βιοτεχνίες, με αποτέλεσμα από το 2009 μέχρι το 2012 να έχουν κλείσει 7.474, σύμφωνα με έρευνα του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Αθήνας. Με μεγάλες απώλειες θα κλείσει και το 2013, καθώς έως το τέλος του έτους αναμένεται να χαθούν 2.500 μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε σχέση με το 2012, δηλαδή το 6% του δυναμικού του επιμελητηρίου.
Οι φιλομονοπωλιακές κυβερνήσεις και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και οι συγκυβερνήσεις τους δεν ήταν δυνατό να νοιαστούν για τους χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούνται στον αφανισμό. Στη λογική της ανταγωνιστικότητας, της επιχειρηματικότητας, της ανάπτυξης της ελεύθερης οικονομίας δεν χωρούν μέτρα στήριξης των αυτοαπασχολουμένων. Χωράει μόνιμο και σταθερό ξεζούμισμα, στύψιμο στην κυριολεξία με τα συνεχή χαράτσια, τις ανατιμήσεις στο ρεύμα και στο πετρέλαιο κ.ά. Άλλωστε στις μελέτες τους δεν κρύβουν ότι οι χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι στην Ελλάδα αποτελούν για την οικονομία τους "διαρθρωτικό πρόβλημα", όπως λένε. Άρα, η λύση είναι χιλιάδες να φύγουν από τη μέση για να αφήνουν χώρο στο μεγάλο κεφάλαιο να επενδύσει για να πολλαπλασιάσει τα κέρδη του, ιδιαίτερα σε περίοδο κρίσης.
Το μόνο μέτρο που έχουν πάρει, προσθέτοντας ένα ακόμα χαράτσι, είναι ότι το 2011 θεσπίστηκε ειδική εισφορά ύψους 10 ευρώ μηνιαίως για τον ειδικό λογαριασμό ανεργίας που συστήθηκε στον ΟΑΕΔ για τη χορήγηση βοηθήματος στους αυτοαπασχολούμενους που διέκοψαν το επάγγελμά τους, ύψους 370 ευρώ και αυτό για 3 μήνες αν έχεις ασφάλιση 3-4 ετών και κλιμακωτά ανεβαίνει και φτάνει τους 9 μήνες μετά από 15 και πάνω πλήρη έτη ασφάλισης. Είναι δε τέτοια τα κριτήρια που βάζουν, που το επίδομα αυτό το έχουν πάρει πανελλαδικά μόνο 3.800 άνεργοι ΕΒΕ σε σύνολο 80.000, δηλαδή λιγότεροι από το 5%. Βέβαια, με τον τρόπο αυτό ο ΟΑΕΕ διαμορφώνει ένα λογαριασμό ο οποίος υπολογίζεται ότι έχει περάσει τα 150 εκατομμύρια ευρώ και που τα χρησιμοποιούν για να πληρώνουν συντάξεις.
Στη λογική των κυβερνήσεων κινούνται και οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ, δεν τους ενδιαφέρουν οι μικροί. Ζητάνε προγράμματα και χρηματοδότηση για να ενισχυθούν οι μεγάλοι. Εκτός από μελέτες των ινστιτούτων τους και περιγραφές, καμιά προσπάθεια οργάνωσης των αυτοαπασχολουμένων που κινδυνεύουν, καμιά λογική αγωνιστικής αλληλεγγύης, διεκδίκησης αιτημάτων που να ανακουφίζουν έστω τους συναδέλφους.
Στο πλαίσιο της λογικής αυτής και του "κοινωνικού εταιρισμού", οι ξεπουλημένες ηγεσίες προσπαθούν να σύρουν τα συνδικαλιστικά όργανα σε συνεργασία με τα δίκτυα "κοινωνικής ευαισθησίας", τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις ή να συγκροτήσουν τα δικά τους στα ίδια πρότυπα. Αυτό έκανε πριν από λίγους μήνες η ΓΣΕΒΕΕ σε συνεργασία με την εκκλησία. Το επιχείρημά τους είναι ότι "αυτή είναι η κατάσταση και κάτι πρέπει να κάνουμε άμεσα".
Είναι γνωστή η στάση των αστικών κομμάτων και πώς τοποθετούνται. Όμως χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή η Χρυσή Αυγή, η οποία επιχειρεί να δώσει το δικό της πολιτικό στίγμα, πέρα από τη φιλανθρωπία, αποδίδει τις αιτίες της κρίσης στους μετανάστες που απομυζούν την Υγεία, την Παιδεία κλπ. στερώντας την από τους Έλληνες. Είναι γνωστές οι διώξεις μεταναστών που με το παρεμπόριο, αλλά και το νόμιμο εμπόριο στερεί τμήμα της αγοράς από τους Έλληνες αυτοαπασχολούμενους.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Η ΠΑΣΕΒΕ καθόρισε πλαίσιο αιτημάτων για τους άνεργους συναδέλφους, μαζί με τις υπόλοιπες δυνάμεις της συμμαχίας, κυρίως όμως έκανε και κάνει προσπάθεια αγωνιστικής ανάτασης του κινήματος με αλλαγή των συσχετισμών και μαζικοποίηση των πρωτοβάθμιων σωματείων, κύρια με αυτούς που υποφέρουν.
Το κρίσιμο ζήτημα είναι ο άνεργος συνάδελφος να μην ξεκόβει από το σωματείο ή την ένωση που ανήκει, να μη διαγράφεται. Με οποιοδήποτε τρόπο να φροντίζουμε να διατηρεί δεσμούς, να συμμετέχει στην οργανωμένη πάλη, στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του, να εντάσσεται στις επιτροπές αγώνα που έχουν οι Λαϊκές Επιτροπές, να μην παραιτείται από τον αγώνα. Προς αυτήν την κατεύθυνση έχουμε ευθύνη να πάρουμε μέτρα για να μην αποστρατεύονται σταδιακά οι αυτοαπασχολούμενοι από το συνδικαλιστικό κίνημα, όσο αυξάνονται οι οικονομικές δυσκολίες. Αντίθετα, να γίνει κατανοητό ότι τα όποια ατομικά οικονομικά προβλήματα αντιμετωπίζει ο καθένας ξεχωριστά δεν είναι διαφορετικά από τα προβλήματα του διπλανού του. Έχουν την ίδια κοινωνική ρίζα και γι’ αυτό πρέπει να γίνουν αντικείμενο κοινής πάλης. Επομένως για την αντιμετώπιση των νέων δυσκολιών απαιτείται ένταση της αγωνιστικής δράσης.
Είναι άρα ζήτημα τα σωματεία να προσανατολίζονται στο θέμα των ανέργων, αλλά και στο ζήτημα της αλληλεγγύης που πρέπει να παλεύουν κατά προτεραιότητες. Έχουμε θετικά παραδείγματα διεκδίκησης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για συναδέλφους που δεν είχαν βιβλιάριο, για άλλους που έκλεισαν και χρωστάνε στην εφορία ή για περιπτώσεις επαγγελματιών που ζούνε στα καταστήματά τους, ακόμα και χωρίς ρεύμα.
Η αλληλεγγύη στους αυτοαπασχολούμενους, που αντιμετωπίζουν τα αποτελέσματα της δράσης των μονοπωλίων στην πιο βάρβαρη εκδοχή τους, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, αποτελεί πλευρά της αντιμονοπωλιακής πάλης.
Οι βασικές ανάγκες των αυτοαπασχολούμενων είναι ζήτημα αγωνιστικής διεκδίκησης, ζήτημα μετώπου με τα άλλα λαϊκά στρώματα και όχι φιλανθρωπίας.
Έχει σημασία να συνειδητοποιήσουν οι συνάδελφοι που κλείνουν ότι δεν είναι μόνοι τους, ότι δεν φταίνε οι ίδιοι για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται, ότι οι αιτίες της σημερινής κατάστασης των αυτοαπασχολούμενων βρίσκονται στην κυριαρχία των μονοπωλίων και τις πολιτικές που τα εξυπηρετούν και κυρίως ότι όλοι μαζί ενισχύοντας τη λαϊκή συμμαχία μπορούμε να αποτρέψουμε τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική.
Τα Σωματεία, οι Ενώσεις και οι Λαϊκές Επιτροπές πρέπει να αποκτήσουν την ικανότητα να παρεμβαίνουν άμεσα με παραστάσεις διαμαρτυρίας και άλλες συλλογικές μορφές δράσης, όταν κόβεται το ρεύμα, όταν απειλείται πλειστηριασμός, όταν υπάρχουν προβλήματα υγείας κλπ. Προϋπόθεση γι’ αυτό, είναι να αποκτήσει καλύτερη γνώση του μαζικού του χώρου και των προβλημάτων που προκύπτουν κάθε φορά. Να μην αποκλείονται ακόμα και έρανοι, συλλογή ειδών άμεσης ανάγκης, ακόμα και δημιουργία ταμείων αλληλοβοηθείας. Δεν απορρίπτουμε τίποτα, ακόμα και γιορτές για τα παιδιά, γλεντάκια και συλλογικά τραπέζια. Όμως, το κύριο είναι όλος αυτός ο κόσμος να συσπειρωθεί γύρω από το σωματείο, τη Λαϊκή Επιτροπή και να διεκδικήσει αγωνιστικά λύσεις στα προβλήματά του, αντί να περιμένει μοιρολατρικά την ελεημοσύνη.
Σημαντικό ρόλο έχουν να παίξουν οι Λαϊκές Επιτροπές στις συνοικίες σε συνεργασία με τα κλαδικά σωματεία. Σε πολλές περιπτώσεις ο άνεργος αυτοαπασχολούμενος δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά αλλού, δεδομένης και της χαμηλής συμμετοχής στις διεκδικήσεις του κινήματος, αλλά και των συνολικότερων προβλημάτων που αντιμετωπίζει στην επιβίωσή του, στη γειτονιά του, το σχολείο του παιδιού του.
Σε αυτήν την κατεύθυνση επιδιώκουμε να πάρουμε τέτοια μέτρα έτσι ώστε:
1. Να μπει με μεγαλύτερη ένταση στα σωματεία το πλαίσιο πάλης της Συμμαχίας για την αντιμετώπιση των συνεπειών από την κρίση.
2. Να διευρυνθεί το πλαίσιο πάλης των σωματείων και των ομοσπονδιών με τα αιτήματα και των αυτοαπασχολούμενων που έκλεισαν τα μαγαζιά τους εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Π.χ. επίδομα ανεργίας, απαγόρευση πλειστηριασμών κλπ.».
